Η αλήθεια είναι ότι τους χρειάστηκε λίγη ώρα μέχρι να συνέλθουν.. Ένα ποντίκι, ένα μικρό πλασματάκι από αυτά που τριγυρίζουν στους αγρούς και χαζολογούν χωρίς αύριο,  αυτοί οι μικροί σατανάδες που τρομάζουν αθώες γυναικούλες και γεμίζουν ακαθαρσίες τις σοφίτες.

Πφ.. ούτε το σάλιο τους δεν άξιζε να χαλαλίσουν γι’ αυτό το σαλτιμπάγκο. Το κανίς πλησίασε νυχοπατώντας την τρύπα στον τοίχο. Βρέθηκε μπροστά σε μια μικροσκοπική πόρτα. Κοίτα να δεις.. αυτός ο μικρός ταραξίας είχε στήσει ένα ολόκληρο τσαρδί κάτω από το μουσούδι του Τζίνο. Σίγουρα δε θα πλήρωνε καν το μερίδιό του στο νοίκι. Τζαμπατζήδες! Τους ήξερε αυτός κάτι τέτοιος. Τους ήξερε απέξω κι ανακατωτά, σαν το πίσω μέρος της πατούσας του.

Τότε, όμως, θυμήθηκε την ταινία που είδε την προηγούμενη βδομάδα με την αδερφή του. Ήταν ένας τέτοιος μάστορας που μαγείρευε καλύτερα κι από τη μαμά. Θαύματα έκανε ο αφιλότιμος. Μέχρι να τελειώσει η ταινία, τα σάλια του είχαν φτάσει μέχρι το λουράκι. Ήταν γλύκας! Κοίταξε προσεκτικά. Η πόρτα είχε ένα μικρό φεγγίτη κι ένα κουρτινάκι με φιογκάκια. Μέσα από το σπίτι ερχόταν μια θεσπέσια μυρωδιά. Πρέπει να ήταν καπνιστό κασέρι. Μμμ.. ώστε ήταν και νοικοκυρούλης. Δεύτερες σκέψεις εμφανίστηκαν στο κεφαλάκι του. Μα τα χίλια κόκκινα λουράκια! Ένα αίσθημα δικαιοσύνης τον έπνιξε.  Κι αν τον είχε παρεξηγήσει; Πώς μπορούσε να ξέρει; Ένα μικρό φακελάκι γλίστρησε κάτω από τη χαραμάδα. Ο παραλήπτης ήταν σημειωμένος σε άψογη καλλιγραφία: «Για το κανίς». Το δίχως άλλο θα ήταν πρόσκληση για τσάι.

Ο Γκαστόν το άνοιξε περίεργος. Αυτό που είδε του ανέβασε το αίμα στο κεφάλι.

«Είσαι γάτα». Πίσω από την πόρτα ακούστηκε ένα πνιχτό και ύπουλο χάχανο. Ποιος είδε το Θεό των σκύλων και δεν τον φοβήθηκε. Το κανίς έγινε έξαλλο. Άρχισε να γαβγίζει σαν τρελός προς όλες τις κατευθύνσεις. Ευτυχώς που δεν μπορείτε να καταλάβετε τη διάλεκτο των σκύλων, γιατί τότε θα έπρεπε να μπουν πολλά μπιπ!!! Αυτό δε θα το άφηνε έτσι. Δίπλα στην πόρτα είχε ένα μικρό κουδουνάκι. Τώρα θα του έδειχνε. Άκου γα… γά… ΓΑΒΓΑΒΓΑΒΓΑΒΓΑΒΓΑΒ .. νέο παραλήρημα ξεκίνησε. Πάτησε το κουδούνι και η δεύτερη έκπληξη ήρθε ακόμα πιο έντονη. Με το πάτημα ένας κουβάς με πούπουλα αναποδογύρισε. Το κανίς θύμιζε μαδημένο πετεινό.

Η βρωμούσα σε μια άκρη είχε πεθάνει από το γέλιο. Α, όλα κι όλα.. στην επόμενη αποστολή θα φορούσε πάμπερς, μην τυχόν και είχε κάποιο ατύχημα στα καλά του καθουμένου. Μάλλον ήταν ώρα να πάρει τηλέφωνο τον πράκτορα Πικάσο. Το Δαλματίας έπρεπε να μάθει ότι η κατάσταση είχε ξεφύγει από τα χέρια τους… Σε λίγο όμως. Αυτό το ποντίκι ήταν μεγάλο αλάνι. Θα περνούσαν φίνα. Μα τα χίλια μαδημένα κανίς, αυτή η αποστολή θα έμενε στην ιστορία.

Ο Ρήγας και ο απελευθερωμένος από τον κουβά Τζίνο έσπευσαν να τον βοηθήσουν. Το μικρό τσιουάουα, νιώθοντας συμπόνια για το κανίς, χτύπησε τον Γκαστόν στην πλάτη με αλληλεγγύη. Τα ίδια τραβούσε κι εκείνος. Ο Ρήγας έβραζε από θυμό. Αν ένας σκύλος άρπαζε φωτιά σε δευτερόλεπτα, αυτός ήταν ο Ρήγας. Αν τον άφηναν ελεύθερο, θα έκανε το ποντίκι μπακαλοτέφτερο. Θα τον έβαζε να του γυαλίζει τα λουράκια ένα προς ένα. ΓΚΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ..

Όμως δεν το έκανε. Γιατί η εκπαίδευση του Πικάσο είχε πιάσει τόπο. Και έτσι, οι τρεις τους, αφού καθάρισαν το κανίς από τα πούπουλα, κρύφτηκαν στο μπάνιο. Έξω από την πόρτα έβαλαν μια ποντικοπαγίδα. Έτσι δε μπορούσε κανείς να τους ενοχλήσει. Ήρθε η ώρα για το μυστικό σχέδιο..

Ειρήνη Ι. Ζαννάκη