Για ορισμένους ανθρώπους τα μάτια τους είναι μια υγρή μύτη: ένας σκύλος οδηγός. Ο δεσμός που δημιουργείται ανάμεσα σε ένα σκύλο οδηγό και έναν άνθρωπο με μειωμένη όραση είναι ακόμα μεγαλύτερος από αυτόν που έχουμε εμείς με το σκύλο μας.

Ο δεσμός αυτός ξεπερνά την έννοια της αγάπης καθώς αυτή η ομάδα καλείται να συνεργαστεί και να διαχειριστεί μια καθημερινότητα καθώς ο σκύλος γίνεται το στήριγμα, η ασφάλεια και τα ίδια τα μάτια του ανθρώπου. Ο συγκεκριμένος σκύλος εργασίας αξίζει όλους τους επαίνους και όλες τις διακρίσεις που θα μπορούσαν να δοθούν. Ας δούμε όμως την ιστορία του μακροβιότερου σκύλου οδηγού (έζησε 17 χρόνια) της Emma και του ανθρώπου που βοηθούσε της Sheila Hocken.

Η Sheila Hocken είναι συγγραφέας και εκπαιδεύτρια σκύλων. Είναι γνωστή για το βιβλίο της Emma & I (1978), μια αυτοβιογραφία που περιγράφει λεπτομερώς την ζωή της ως τυφλό παιδί και τη σχέση της με τον σκύλο οδηγό της ένα Labrador Retriever την Emma.

Στην Sheila όντας ένα παιδί χωρίς όραση δόθηκε ένας σκύλος οδηγός η Emma. Οι δυο τους τα πήγαιναν εκπληκτικά καλά μεταξύ τους. Για πολλά χρόνια η Emma ήταν τα μάτια της και ο δεσμός που είχε αναπτυχθεί μεταξύ τους ανεκτίμητος. Η Sheila το 1975 αποφάσισε να υποβληθεί σε μια χειρουργική επέμβαση όπου και αποκαταστάθηκε μερικώς η όραση της. Την ίδια περίοδο η Emma παρουσίασε καταρράκτη και σταδιακά άρχισε να χάνει την όραση της. Μια απίστευτη αντιστροφή των ρόλων και της τύχης έφερε τη Sheila στη θέση να γίνει εκείνη τα μάτια του σκύλου οδηγού της. Καθώς ήξερε καλύτερα από τον καθένα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος χωρίς όραση έγινε ο ιδανικός βοηθός της Emma. Όταν η Emma πέθανε το 1981 η Sheila έγινε εκπαιδεύτρια σκύλων και έγραψε βιβλία για σκύλους ξεκινώντας με το πρώτο που αφορούσε την πιστή φίλη της Emma.

Επιμέλεια άρθρου woofland

Πηγή:mymagicdog