Μια νέα μελέτη δείχνει ότι η μακροχρόνια συνύπαρξη με τους σκύλους έχει επηρεάσει τον εγκέφαλο των σκύλων μας. Η μελέτη αναφέρει ότι οι διαφορετικές φυλές των σκύλων έχουν ελαφρώς διαφορετικούς εγκεφάλους μεταξύ τους.

Οι διαφορές αυτές φαίνεται να συνδέονται όχι μόνο με το σχήμα και το μέγεθος της φυλής, αλλά και με τις συγκεκριμένες συμπεριφορές για τις οποίες εκτρέφονταν οι σκύλοι.

Η επικεφαλής ερευνήτρια Erin Hecht, βοηθός καθηγήτρια στο τμήμα εξελικτικής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, ενδιαφερόταν για πολλά χρόνια να μελετήσει τους σκύλους ως παράθυρο στην εξέλιξη των εγκεφάλων. Η επιθυμία της έγινε πραγματικότητα όταν συνεργάστηκε με τον Marc Kent, κτηνίατρο νευρολόγο στο Πανεπιστήμιο της Γεωργίας στην Αθήνα (ΗΠΑ).

Ο Kent παρείχε στην Hecht ένα θησαυρό από μαγνητικές εγκεφάλων σκύλων που δεν είχαν νευρολογικά προβλήματα. Με αυτές τις μαγνητικές, η ομάδα της Hecht ήταν σε θέση να συγκρίνει προσεκτικά τους εγκεφάλους 62 καθαρόαιμων σκύλων από 33 διαφορετικές φυλές. Αυτό που βρήκαν μπορεί να φανεί προφανές με την πρώτη ματιά, αλλά υπογραμμίζει το βαθύ δέσιμο που υπάρχει μεταξύ των σκύλων και των ανθρώπων.

«Βασική μας διαπίστωση είναι ότι διαφορετικές φυλές σκύλων έχουν διαφορετική ανατομία εγκεφάλου, δήλωσε η Hecht. Για όσους έχουν παρακολουθήσει στο πάρκο μικρόσωμους σκύλους να προσπαθούν να παίξουν με σκύλους δύο φορές το βάρος και το ύψος τους, αυτό δεν προκαλεί έκπληξη». Αλλά, οι διαφορές που βρήκαν η ομάδα της Hecht ξεπερνούν τις φυσικές διαστάσεις του σκύλου.

«Αυτή ήταν και η πρώτη μου αντίδραση – έχουν διαφορετικά σώματα, φυσικά έχουν και διαφορετικούς εγκεφάλους, κάτι που κανείς δεν το είχε εξετάσει αυτό πριν, το οποίο είναι εκπληκτικό» είπε η Hecht. «Και αυτό που βρήκαμε ήταν ότι οι διαφορές στην ανατομία του εγκεφάλου ξεπερνούν τις διαφορές στο μέγεθος του σώματος, το μέγεθος του εγκεφάλου και απλά το γενικό σχήμα του κεφαλιού. Και πιστεύουμε ότι αυτές οι διαφορές οφείλονται στην εκλεκτική αναπαραγωγή συμπεριφορών».

Ένα παράδειγμα, δήλωσε η Hecht, στο οποίο εμπλέκονται σκύλοι που εκτρέφονται για να είναι καλοί στον εντοπισμό ζώων όπως π.χ πουλιών όπως είναι τα Golden Retriever. Όταν η ομάδα συνέκρινε αυτούς τους σκύλους με άλλες φυλές, φάνηκαν να έχουν βασικές διαφορές στις περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται με το συντονισμό, την κίνηση των ματιών και τη χωρική πλοήγηση – ό,τι δηλαδή  χρειάζεται για να είναι ένας σκύλος καλός ιχνηλάτης. 

Σύμφωνα με την Hecht, αυτά τα ευρήματα απεικονίζουν τους πολύπλοκους τρόπους με τους οποίους οι εγκέφαλοι, συμπεριλαμβανομένων των δικών μας, εξελίσσονται με την πάροδο του χρόνου. Υποδεικνύουν επίσης ότι θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε  την νευροεπιστήμη κάποια μέρα ώστε να βελτιώσουμε την αποδοτικότητα των σκύλων ως προς τα εξειδικευμένα καθήκοντα (σκύλοι διάσωσης ή θεραπείας) για τα οποία τους εκτρέφουμε και εκπαιδεύουμε. 

«Αυτό μπορεί να ακούγεται λίγο ανόητο, αλλά έχει επίσης και ένα βαθύτερο νόημα – οι εγκέφαλοι μας διαμορφώνουν τους εγκεφάλους ενός άλλου είδους», δήλωσε η Hecht. 

Επιμέλεια άρθρου: Woofland