Ο Γκαστόν γύρισε στο σπίτι προβληματισμένος. Ο Πικάσο δεν τους άφησε να διαβάσουν το χαρτάκι στο χώρο της συγκέντρωσης. Δεν ήθελε να κινηθούν υποψίες.

Τους είπε να περιμένουν να φτάσουν σε ασφαλές μέρος, γιατί, όπως είπε, οι γάτες έχουν πολλά ποδάρια και όσα φέρνει μια γάτα δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος. Είπε κάτι και για τοίχους που είχαν μεγάλα αυτιά αλλά δεν το κατάλαβε καλά. Μεγάλα αυτιά είχαν τα κόκερ. Λες η Νάιρα να μεταμφιεζόταν σε τοίχο; Για όλα ήταν ικανή. Ουφ.. μα τα χίλια κόκκινα λουράκια η ζωή των πρακτόρων δεν του ταίριαζε τελικά. Αυτός ήταν τύπος έξω καρδιά, ένα χνουδάτος λαιμός χωρίς λουράκι. Τα μυστικά δεν καλοάρεσαν. Αυτός κρατούσε μυστικά μόνο τα μέρη όπου έκρυβε το φαγητό του. Και πού ήταν η στολή του πράκτορα; Ένιωθε λιγάκι εξαπατημένος, όμως αποφάσισε να κάνει υπομονή. Άλλωστε, δεν είχε διαβάσει ακόμα το χαρτάκι.

Κι επειδή η φαντασία του κανίς κάλπαζε πιο γρήγορα κι από κυνηγόσκυλο στο βουνό, αποφάσισε να φτιάξει το δικό του σενάριο και να ζήσει τη δική του πρακτορική ζωή στο έπακρο. Κανένα εμπόδιο για τον πράκτορα Γκαστόν. Στο δικό του έργο θα ήταν σκηνοθέτης.

Φαντάστηκε ότι κάποιος τον καταδίωκε κι έπρεπε να περάσει απαρατήρητος. Χαμήλωσε το περήφανο βάδισμά του και έγινε σχεδόν ένα με το πεζοδρόμιο. Κάθε τέσσερα πλακάκια ξάπλωνε για λίγο κι έκανε τον ψόφιο κοριό. Όταν έβλεπε κάποιο δέντρο κρυβόταν από πίσω. Στους θάμνους έβαζε κλαδιά στο κεφάλι του. (Την πάτησε, βέβαια, όταν πήγε να μπει σ’ ένα τελάρο, γιατί φαίνεται πως είχε μέσα ψάρια. Όλη την υπόλοιπη μέρα μύριζε σαν τη Γιορτή της Σαρδέλας, όμως αυτό δεν τον πτόησε).

Τελικά αυτός ο μικρός ήταν μεγάλος τσαρλατάνος. Η βρωμούσα, που τον ακολουθούσε διακριτικά, είχε πεθάνει στα γέλια. Μάλιστα, τον είχε τραβήξει ένα διακριτικό βιντεάκι για να το δείξει στην επόμενη συνάντηση των εντόμων την επόμενη εβδομάδα. Ανάρπαστος θα γινόταν στους ψύλλους.

Ωστόσο, κατάφερε να φτάσει στο σπίτι του χωρίς να τον πάρει χαμπάρι ούτε μια ψυχή. Δυο γάτες μόνο τον ακολούθησαν, λόγω της ψαρίλας, όμως κι αυτές τον έχασαν, όταν έκανε την κίνηση ματ να πηδήξει το φράχτη του παραδιπλανού σπιτιού και από φράχτη σε φράχτη να φτάσει και στη δική του αυλή. Έγινε μέσα στα χώματα, όμως άξιζε τον κόπο. ΓΑΤΑΚΙΑ… Ο Γκαστόν σας πουλάει και σας αγοράζει. Ανόητα αιλουροειδή.

Κρύφτηκε σε μια γωνιά και άνοιξε το χαρτάκι.

“Πράκτορα καλώς ήρθες. Είσαι ο αρχηγός πρώτης αποστολής. Ο κωδικός σας είναι μουσούδι. Στην αποστολή θα είσαι μαζί με τη Φάτσα και το Ρήγα. Στο μεγάλο σπίτι της γωνίας υπάρχει ένα τσιουάουα που έχει πέσει θύμα μπούλινγκ. Βοηθήστε το”

Και ξαφνικά το κανίς ψήλωσε δέκα πόντους. Την ώρα που διάλεγε καμπαρντίνα για την επόμενη ημέρα και σκεφτόταν ποιο λουράκι ταίριαζε για την περίσταση. Ξαφνικά, ένα χέρι τον άρπαξε. «Ρε αλήτη πού πήγες και χώθηκες; Μυρίζεις χειρότερα κι από μπαγιάτικη παλαμίδα. Στην ψαραγορά ήσουν;» Κι έτσι η μέρα ολοκληρώθηκε στη μπανιέρα, με διπλή δόση αφρόλουτρο για σκύλους. Μα τα χίλια κόκκινα λουράκια…

Γουφ …

Επιχείρηση Φουντωτές Ουρές

Σύνθημα: Είμαστε όλοι σκύλοι

Παρασύνθημα: κανίς

Ειρήνη Ι. Ζαννάκη