Η οδηγία ήταν απόλυτα σαφής. Σκύλος που υφίσταται μπούλινγκ. Ανεπίτρεπτο. Ο Γκαστόν αμέσως ένιωσε να ψηλώνει.

Φαντάστηκε ένα μικρό και ανυπεράσπιστο τσιουάουα να τρέμει από το φόβο του μπροστά σε κάποιον νταή. Ξαφνικά ο Γκαστόν θα εμφανιζόταν ως υπερασπιστής της δικαιοσύνης και θα κανόνιζε τον αχρείο που πουλούσε ανέξοδο γατιλίκι (για το κανίς κάθε τι αρνητικό ταυτιζόταν με τις γάτες). Το τσιουάουα θα τον αναγνώριζε ως ευεργέτη και θα του χάριζε κόκκαλα και λιχουδιές ως ένδειξη ευγνωμοσύνης. Ίσως να του έστηναν και κάποιο άγαλμα στην κεντρική πλατεία του χωριού. Τα τσιουάουα όλου του σκυλοντουνιά θα έτρωγαν κροκέτες στο όνομά του.

Η στάση του αυτή ήταν ολότελα γάτα (συγγνώμην. Λάθος ήθελα να πω. Αλλά με παρέσυρε το κανίς). Ο φιλόδοξος αυτός σκυλάκος είχε μπερδευτεί σε τρία βασικά σημεία: 1) οι «φουντωτές ουρές» δεν ήταν σεκιούριτι σκύλων αλλά μια οργάνωση για την προστασία των σκύλων. Έτσι, ο στόχος δεν ήταν η ανταμοιβή αλλά η παροχή στήριξης σε ανυπεράσπιστους. Οι χορηγίες και οι αμοιβές ήταν αλλουνού σκύλου γάβγισμα, 2) οι «φουντωτές ουρές» ήταν μια μυστική οργάνωση. Άρα, ένα άγαλμα στην κεντρική πλατεία ισοδυναμούσε με ντουντούκα στην Τάιμς. Καλύτερα να έβγαιναν στα «Τετράποδα Νέα» και να το ανακοίνωναν, ή σ’ εκείνη τη διαφήμιση που οι μάστορες δείχνουν πρόσωπα που χάθηκαν. Πιο λίγος κόσμος θα τους πρόσεχε εκεί.

… και, φτάνουμε στο νούμερο 3. Κάτι που και ο ίδιος ο πρόεδρος της σκυλοδημοκρατίας να του το επέβαλε με διάταγμα, ο Γκαστόν θα αγνοούσε επιδεικτικά. Οι «φουντωτές ουρές» ήταν συμμορία. Ομάδα. Ομάδα όπως λέμε ομάδα. Με πολλούς σκύλους, όχι μόνο έναν. Άρα, σε αυτή την αποστολή το κανίς είχε και συντρόφους. Τη Φάτσα και το Ρήγα. Πουθενά στη ναρκισσιστική του φαντασίωση δεν υπήρχε ίχνος από τα κεφάτα αυτά μουσούδια. Καμία αίσθηση συντροφικότητας. Αν ο Γκαστόν έκανε κάποιο σπορ, σίγουρα αυτό θα ήταν το σκουός. Αυτός, η ουρά του κι ο τοίχος. Αμφιβάλλω αν θα υπήρχε και μπαλάκι!

Η βρωμούσα είχε μυριστεί γλέντι και από το προηγούμενο βράδυ θρονιάστηκε στο λεπτοδείκτη του μεγάλου ρολογιού για να μη γίνει αντιληπτή. Δεν ήθελε με τίποτα να προκαλέσει τους ανθρώπους. Προχθές η γιαγιά την είχε βγάλει καροτσάκι μέσα από το καλαθάκι του Γκαστόν. Σήμερα, η μόνη που την πήρε γραμμή ήταν η Ειρήνη, η οποία είχε κόλλημα με τις βρωμούσες. Αντί να την ξεκολλήσει από το ρολόι, όπως θα έκανε κάθε νοήμων ον, την κοιτούσε σα ζαλισμένο κόκερ να τη δει να κουνιέται με το λεπτοδείκτη. Θεέ μου, πόση ανοησία. Κάποια στιγμή σηκώθηκε… αλλά απλά τη φωτογράφισε και την ανέβασε στις ιστορίες. Ποτέ, βέβαια, δεν έμαθε ποια ήταν η «dirty Diana” που έκανε λάικ…

Το πρωί ο Γκαστόν έφυγε σαν κλέφτης από το σπίτι. Στη γωνία τον περίμεναν οι άλλοι δύο. Είχαν συγχρονίσει τα ρολόγια τους στις 8. Την ώρα που οι άνθρωποι έφυγαν για τις δουλειές τους. Το πρώτο βήμα του σχεδίου ήταν να παρακολουθήσουν το σπίτι για ύποπτες κινήσεις. Ο Γκαστόν κρατούσε ένα φύλλο από το «Γάτες και κουδουνάκια», ένα περιοδικό μόδας, στο οποίο είχε ανοίξει τρύπες στο ύψος των ματιών. Έτσι, ακόμα και αν έπρεπε να εγκαταλείψει το πόστο του αιφνιδίως, καμία υποψία δεν θα έπεφτε πάνω του. Στήθηκε στο φράχτη του γείτονα, στο κενό που άφηνε η πέργκολα. Ο Ρήγας είχε κυλιστεί σε λάσπες κι έμοιαζε με κανονικό αλητόσκυλο. Ξάπλωσε σε μια τρύπα που δημιουργούσε ο φράχτης. Καμία υποψία σε βάρος του. Η Φάτσα ήταν πλυμένη και σινιαρισμένη στην πένα σαν μια κανονική κυρία. Έκοβε βόλτες στην εξώπορτα και κρατούσε το λουρί της στο στόμα. Έμοιαζε με σκύλο της γειτονιάς που απλά περίμενε το αφεντικό της για βόλτα.

Τρεις σκύλοι υπεράνω υποψίας. Τρία μάτια μέσα στο σπίτι του τσιουάουα. Τρεις φουντωτές ουρές σε αποστολή….

Ειρήνη Ι. Ζαννάκη