Το ζητούμενο, το λοιπόν, ήταν μια πρόσβαση, έστω και οπτική στο σπίτι του τσιουάουα. Ο Γκαστόν, το θρυλικό κανίς, είχε αποφασίσει πως ήταν ώρα να πάρει την κατάσταση στα πατουσάκια του.
Ο χρόνος περνούσε και οι άνθρωποι θα επέστρεφαν από τη δουλειά. Κι οι πράκτορες είχαν ένα σωρό δουλειές. Έπρεπε να βρουν ένα σημείο πρόσβασης, προκειμένου να έρθουν σε επαφή με τον Τζίνο και να τον βοηθήσουν.
Ως αρχηγός της αποστολής, είχε μια χι ευθύνη, βρε αδερφέ. Και ψι να μη σου πω. Θυμήθηκε το σεμινάριο εκπαίδευσης που είχε στη ζούλα παρακολουθήσει, όταν είχε κρυφτεί στο παρτέρι ενός γείτονα που ήταν ασφαλιστής. Μιλούσε ξεκάθαρα για τις αρετές του ηγέτη. Αφοσίωση, στόχος, απαιτήσεις για καλύτερη προσπάθεια, συνεργασία, επιβράβευση. Αρκετά είχαν φερθεί σαν κεραμιδόγατες. Τώρα ήρθε η ώρα να τιμήσει τη ράτσα του και να οργανώσει τους άλλους σκύλους. Σκύλος σημαίνει αφοσίωση και πράξη.
Το κομμάτι της συνεργασίας το είχε κατακτήσει. Μετά τη μυστική συνάντηση με τους άλλους δύο, άλλος αέρας φυσούσε στην πιάτσα. Αέρας πρακτορικός (με μια εσάνς σαλάμι αέρος που είχε τσιμπήσει νωρίτερα η Φάτσα). Η επιβράβευση θα ερχόταν αργότερα. Τώρα έπρεπε να εστιάσει στο στόχο. Να μην τον έλεγαν κανίς αν δεν το πετύχαινε.
Έβγαλε τα μικροσκοπικά του κιάλια από το μπλουζάκι του και σάρωσε την περιοχή. Το πονηρό του βλέμμα εστίασε σε ένα μικρό κενό στο φράχτη. Δε φαινόταν με την πρώτη ματιά, όμως σαν να έχασκε μια μικρή τρυπούλα ανάμεσα στις τριανταφυλλιές. Αυτό ήταν. Αν έμπαινε από εκεί, θα είχε άμεση πρόσβαση στο σπίτι και θα είχε το χρόνο του με τον Τζίνο και το μικρό αλητάμπουρα – νταή.
Σαν σκιά βγήκε από την κρυψώνα του και έγινε ένα σχεδόν με το έδαφος. Έφτασε στο φράχτη και κοίταξε τριγύρω του. Κανείς. Εκτός από το κανίς. (χα χα χα. Πάντα γελούσε με αυτό το ευφάνταστο λογοπαίγνιο). Προσπάθησε να μετρήσει τις διαστάσεις. Λίγο ζόρικο του φάνηκε, όμως μάλλον θα τα κατάφερνε. Αυτές οι γάτες μπορούσαν να περάσουν κι από χαραμάδα, που λέει ο σκύλος. Θα το τολμούσε κι εκείνος, βρε αδερφέ. Σκύλος που τολμά, πάντα θα νικά (αυτό θα το τύπωνε σε φορμάκι και θα γινόταν το μότο του).
Πλησίασε το μουσούδι του. Τίποτα περίεργο. Προχώρησε λίγο παραπάνω. Αν έβαζε το κεφάλι, όλα θα ήταν καλά. Όμως, το ένστικτό του τον προειδοποιούσε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Μια πολύ οικεία μυρωδιά έφτανε αμυδρά στα ρουθούνια του. Να δεις που αυτή η χνουδάτη μπάλα, η Φάτσα, θα τσίμπησε καμία λιχουδιά. Με μια αποφασιστική κίνηση πέρασε το ποδαράκι του από την τρύπα. Σκέφτηκε πονηρά ότι με τον τρόπο αυτό θα έδινε ώθηση. Μια απόφαση ήταν μόνο.
Έκανε το βήμα και μετά…
Χίλιες αγριεμένες γάτες άρχισαν να χορεύουν μέσα στο κεφάλι του. Ο πόνος έφτασε μέχρι την καρδούλα του. Μα τα χίλια κόκκινα λουράκια. Μα τα χίλια αγριεμένα τσομπανόσκυλα. Μα τις χίλιες μαδημένες γάτες. Τι πόνος ήταν αυτός.. Σαν να τον είχε τσιμπήσει ένα ολόκληρο μελίσσι. Το πόδι του!! Το τρυφερό του πατουσάκι…
Το τράβηξε έξω με μια αποφασιστική κίνηση. Μια ποντικοπαγίδα το κρατούσε φυλακισμένο. Πήγε πίσω από ένα θάμνο και, αφού κρύφτηκε καλά, άρχισε να γαβγίζει σαν να μην υπάρχει αύριο. Χωρίς ήχο, όμως. Θαρρείς και του είχαν χαμηλώσει την ένταση. Η βρωμούσα του έδωσε δυο μονάδες παραπάνω. Κανείς δεν τον πήρε είδηση. Βέβαια, ένας θάμνος που κουνιόταν συθέμελα δεν ήταν και το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο, όμως ποιο κανίς και ποιο κόκερ. Ψιλά πράγματα.
Απεγκλωβίστηκε από το φονικό όπλο και έγλειψε το πονεμένο του μέλος. Ώστε αυτή ήταν η γνωστή μυρωδιά… τυρί.
Με κλονισμένη αξιοπρέπεια και ασταθές βήμα επέστρεψε στο πόστο του. Οι άλλοι δύο του έστειλαν χαμόγελα συμπαράστασης.
Σύνθημα: φουντωτές ουρές
Παρασύνθημα: κανίς
Ειρήνη Ι. Ζαννάκη
