Και μιας και προσγειωθήκαμε απότομα, ας δούμε τι έκανε εκείνο το βράδυ..
Ένα βράδυ μετά την πρωτοχρονιά το σπίτι ήταν γεμάτο δώρα και κόσμο. Ακόμα υπήρχαν καλέσματα και τραπεζώματα. Εκείνη τη χρονιά η Ειρήνη είχε πάρει ως δώρο μια τεράστια λούτρινη ποντικίνα!! (ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι η κοπέλα ήταν τότε σχεδόν είκοσι ετών, σοβαρή φοιτήτρια και εργαζόμενη)..

Φορούσε ένα όμορφο φορεματάκι με γιλέκο, είχε τέλεια μακριά μουστάκια και τεράστια μάτια. Όταν της πατούσες το αυτάκι έβγαζε έναν περίεργο ήχο σαν κανονικό ποντίκι και είχε απίστευτα μεγάλα και εκφραστικά μάτια. Ήταν πραγματικά μια γλύκα!
Με το που την έφερε στο σπίτι όλη η οικογένεια ξετρελάθηκε! Η Ειρήνη την έπαιρνε αγκαλιά, όλοι της πατούσαν το αυτάκι και γελούσαν με τον ήχο που έβγαζε και την έβαλαν να κάθεται στον καναπέ του σαλονιού για να την κάνουν χάζι. Όλοι ερωτεύτηκαν το ποντικάκι με την πρώτη ματιά! Όλοι εκτός από έναν..
Με το που μπήκε το ζωάκι στη μέση ο Γκαστόν θορυβήθηκε. Ξαφνικά ένιωσε την καρέκλα του να τρίζει. Όλοι ασχολούνταν με το ποντίκι που είχε γίνει το επίκεντρο της προσοχής. Ακόμα και η Ειρήνη, ο πιο καλός πελάτης του.. που με ένα τρεμοπαίξιμο της ουράς την είχε του χεριού του.. ακόμα και αυτή αποστάτησε για τα όμορφα μάτια αυτής της καρακάξας της ποντικίνας.. Ούφ… Όταν όμως είδε τον μπαμπά να παίρνει στην αγκαλιά του αυτό το απαίσιο φουσκωτό πράγμα το ποτήρι ξεχείλισε. Ε, όχι, φίλε μου!! Αυτό δεν μπορούσε να το επιτρέψει…
Γύρισε και κοίταξε με μίσος το ποντίκι. «Εμείς οι δυο θα λογαριαστούμε αργότερα» έμοιαζε να λέει με το βλέμμα. Η μαμά έπιασε τη ζήλια στον αέρα (δυο παιδιά είχε μεγαλώσει.. κάτι καταλάβαινε) και τον πήρε αγκαλιά. «Βρε κολοκύθα αυτό το ποντίκι είναι ψεύτικο, δεν το αγαπάμε. Εσένα αγαπάμε. Μη ζηλεύεις χαζοπούλι». Και όλοι άρχισαν να γελάνε..
Ε, αυτό παραπήγαινε! Όχι μόνο είχε χάσει τα πρωτεία του και τη θέση του στην αγκαλιά της αδερφής του.. αλλά είχε γελοιοποιηθεί στα μάτια όλης της οικογένειας. Και όλα αυτά χάρη στο ελεεινό ποντίκι. Θα του έδειχνε αυτός! Ποιος νόμιζε ότι ήταν που πήγε να τα βάλει με το μεγάλο και τρανό Γκαστόν; Και δεν του έριχνε ούτε μια ματιά.. Αυτό σήμαινε ΠΟΛΕΜΟ.
Δυστυχώς για το ποντίκι όλη η οικογένεια ήταν καλεσμένη για φαγητό στους γείτονες.. χωρίς τον Γκαστόν και το ποντίκι.. (συνεχίζεται..)
Μείνετε συντονισμένοι την επόμενη Παρασκευή θα μάθουμε την τύχη του ποντικιού.
Ειρήνη Ι. Ζαννάκη

Διαβάστε εδώ την ιστορία του Γκαστόν από την αρχή