Όταν μπήκε η Φλώρα γέμισε το σπίτι.. Ήταν μια ψηλή και σωματώδης γυναίκα (νταρντάνα την είπε μετά η γιαγιά, αλλά το κανίς δεν είχε ξανακούσει αυτή τη λέξη) με φουντωτά κόκκινα μαλλιά. Μπήκε με μεγάλες δρασκελιές και κατευθύνθηκε προς το σαλόνι.

Φυσικά ο όγκος και η φούρια της την έκαναν επικίνδυνη για το περιβάλλον γύρω της. Κάθε βήμα και ζημιά η κυρία.. Με μια χειρονομία που έκανε σηκώνοντας τα χέρια της χτύπησε το φωτιστικό, με τη μεγάλη τσάντα της πήρε παραμάζωμα κάτι κορνίζες με φωτογραφίες των παιδιών (ξύλινες, ευτυχώς, οπότε η καρδιά της μαμάς πήγε στη θέση της) και, όπως ήταν αναμενόμενο, με τα φαρδιά της τακούνια πάτησε το Γκαστονάκι.
Τι το πάτησε δηλαδή.. το ξενύχιασε!!! Ο μικρός έμπηξε μια δυνατή φωνή. Η μαμά έτρεξε και τον πήρε αγκαλιά. Το πονεμένο κανίς λούφαξε στην αγκαλιά της με το πόδι και την αξιοπρέπειά του τραυματισμένα. Ακούς εκεί να τον πατήσει.. Αυτός ήταν ένα μεγάλο και υπερήφανο πούντλ.. Ο μπαμπάς προχθές έψαξε στο κομπιούτερ και του είπε ότι σκυλιά σαν κι αυτόν οδηγούν ολόκληρα κοπάδια. Το ήξερε τάχα αυτό η κυρία με τα κόκκινα μαλλιά; Βρε αν δεν τη σταματούσαν αυτή θα τους ρήμαζε το σπιτικό τους. Ήταν αποφασισμένος. Δε θα την άφηνε να πλησιάσει την αδερφή του. Γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος της και την κοίταξε προειδοποιητικά. Η ματιά του έβγαζε κεραυνούς. Έτρεμε από τα νεύρα του. Η μαμά Ελένη κατάλαβε την ένταση και νόμιζε ότι απλά πονούσε, γι’ αυτό συνέχισε να τον κανακεύει. Όμως αυτό εκνεύρισε ακόμα περισσότερο το εύθικτο κανίς. Η μαμά με τα χάδια της τον έκανε να φαίνεται σαν κακομαθημένο βουτυρόπαιδο. Πώς θα τρόμαζε τον εισβολέα έτσι;
Κατέβηκε με φόρα από την αγκαλιά της. Πήδηξε στο χαλί με δύναμη, με αποτέλεσμα να πονέσει το πληγωμένο του ποδαράκι. Όμως, δεν έβγαλε κιχ. Έπρεπε να φανεί γενναίος και να μην δείξει στον εχθρό τον πόνο του. Φυσικά η γυναίκα δεν είχε καταλάβει καν τη θύελλα που είχε προκαλέσει στην ψυχή του κανισακίου. Ήταν λίγο ογκώδης η αλήθεια είναι.. κι ο Γκαστόν έμοιαζε μύγα μπροστά της.
Όταν την πλησίασε, εκείνη άπλωσε άγαρμπα το χέρι της και του χάιδεψε δυνατά το κεφάλι. Φυσικά ο ντελικάτος φίλος πόνεσε και έγινε μπαρούτι. Προχθές είχε πάει για κούρεμα και ο μπαμπάς ζήτησε να του αφήσουν ένα τρέντι τσουλούφι που είχε δει σ’ ένα περιοδικό. Αυτή του το χάλασε. Το δίχως άλλο θα έμοιαζε με μαδημένο τσαλαπετεινό. Έκανε ένα βήμα πίσω για να γλιτώσει το ξεμάλλιασμα.
Η Φλώρα δεν πολυσκοτίστηκε. Γύρισε στη μαμά και άρχισαν να μιλάνε. Ήταν ένας πραγματικός χείμαρρος. Μιλούσε δυνατά και χειρονομούσε έντονα. Λες να μάλωνε τη μαμά του; Μα που είναι επιτέλους αυτός ο μπαμπάς να βάλει μια τάξη; Πάντως, ο Γκαστόν ήταν σε ετοιμότητα να επιτεθεί. Πού και πού έδειχνε τα δόντια του. Δυστυχώς κανείς δεν τον είχε δει. Μα τα χίλια κόκκαλα τι παραλήρημα ήταν αυτό; Η γυναίκα αυτή τον τάραζε με τη δυνατή φωνή και τις χειρονομίες της. Τον τρόμαζε όσο και οι αστραπές. Αν δεν ήθελε να κάνει το κομμάτι του, θα χωνόταν κάτω από το κρεβάτι μέχρι να φύγει.
Έκανε την υπέρβαση .. έμεινε. Αλλά κάθισε δίπλα στη μαμά για κάθε ενδεχόμενο. Τότε, μέσα στη λογοδιάρροια της Φλώρας έπιασε μια λέξη μισητή.. μια λέξη που του ανέβαζε την πίεση στα ύψη και τον έκαναν να θέλει να βγει από το λουράκι του… Γ Α Τ Α… Γάτα;;; Άκουσε γάτα;; Είχε πει γάτα;;;;
Ένα δυνατό γάβγισμα του ξέφυγε και η μαμά τον ακινητοποίησε γιατί ήξερε ότι ήταν σε θέση να τα κάνει όλα ρημαδιό. Ο εχθρός – Φλώρα συνέχισε ανενόχλητη. Έλεγε ότι εκείνη προτιμούσε τις γάτες που ήταν ανεξάρτητες και σίγουρα πιο έξυπνες από τους αφελείς σκύλους. Βαστάτε Τούρκοι τ’ άρματα!!! Αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Μα καλά.. δεν ήξερε ότι την άκουγε;;; Ήταν δυνατόν να τον αποκαλεί χαζό μπροστά στα μούτρα του;;;
Όταν πήρε ένα μαξιλάρι στο χέρι της και έκανε αναπαράσταση πώς χαϊδεύει τη γάτα της (ώστε είχε γάτα.. γι’ αυτό βρωμοκοπούσε) κανένας τόπος δε χωρούσε το κανίς. Πήγε σε μια γωνία και άρχισε να καταστρώνει σχέδιο δράσης. Η εκδίκηση ήταν κοντά..

Μείνετε συντονισμένοι! Την επόμενη Παρασκευή η συνέχεια!
Ειρήνη Ι. Ζαννάκη

Διαβάστε εδώ την ιστορία του Γκαστόν από την αρχή