«Η μεγάλη απόδραση»
Μια Παρασκευή της άνοιξης ο Γκαστόν ξύπνησε ορεξάτος. Το προηγούμενο βράδυ είχε καλοκοιμηθεί χωρίς περισπασμούς (τα αδέρφια του δεν είχαν βγει, έτσι όλοι οι κατεργάρηδες είχαν συμμαζευτεί στους πάγκους τους από νωρίς) και σηκώθηκε με κέφι και όρεξη για σκανταλιές. Όμως, το σπίτι ήταν απίστευτα ήσυχο και δεν ευνοούσε τη διάθεση για περιπέτεια.

Βγήκε στην αυλή και έκοβε βόλτες αναζητώντας μια αφορμή για κέφι.
Οι ευαίσθητες κεραίες του έπιαναν στον αέρα όλες τις μυρωδιές και τους θορύβους. Ξεκίνησε μυρίζοντας ένα λουλούδι, μετά κυνήγησε μια πεταλούδα, χαζολόγησε με ένα περαστικό σαλιγκάρι (η αλήθεια είναι ότι βαρέθηκε μετά από λίγο και το παράτησε στη μοναχική και αργή του πορεία) και έκανε ένα απειλητικό σινιάλο στη γάτα των γειτόνων, έτσι για να μην ξεχνάμε ποιος είναι τ’ αφεντικό στο συγκρότημα. Όμως και πάλι η ώρα δεν περνούσε. Έκανε κανά δυο διακριτικούς υπαινιγμούς για βόλτα με το κόκκινο λουράκι, όμως δεν κουνιόταν φύλλο. Οι μούχλες της οικογένειας είχαν πάθει κρίση νοικοκυροσύνης και έκαναν δουλειές σαν τρελοί. Μάλλον η καμπάνα θα χτυπούσε και γι’ αυτόν αργά ή γρήγορα γιατί είδε ότι είχε βγει στη φόρα το γαλάζιο μπουρνουζάκι του. Μπάνιο.. τι μισητή λέξη.. Οι σαπουνάδες έμπαιναν στα μάτια του και τον έτσουζαν, το σαμπουάν του μύριζε κορίτσι και, μετά, τον ζάλιζαν με ένα πιστολάκι που τον φυσούσε και του δημιουργούσε εκνευρισμό. Άσε που μετά όλοι τον αγκάλιαζαν και τον μύριζαν σαν να ήταν μωρό. Μπλιαχ και πάλι μπλιαχ. Μα τα χίλια κόκκαλα αυτό δεν ήταν ζωή. Αυτός ήταν γεννημένος για περιπέτειες και όχι για φρου φρου κι αρώματα. Κι έπρεπε να τη ζήσει. Τώρα.
Η οικογένεια σύσσωμη πέρασε από μπροστά του και πήγε προς το γκαράζ. Του διαμήνυσαν ότι θα πήγαιναν σούπερ μάρκετ και θα τον άφηναν έξω να χαρεί την όμορφη μέρα. Μάλιστα, δεν παρέλειψαν να του υποδείξουν ότι έπρεπε να προσέχει το σπίτι και να είναι ήσυχος. Πφ.. Μείνετε ήσυχοι παιδιά.. Με αυτό το πλευρό να κοιμάστε.. Ένα πονηρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο προσωπάκι του. Ο δρόμος προς την περιπέτεια ήταν ορθάνοιχτος..Δειλά δειλά προχώρησε προς την άκρη της αυλής, στο κηπάκι που ήταν περιφραγμένο γι’ αυτόν. Έσκαψε λίγο στο χώμα μήπως ανακαλύψει καμιά ξεχασμένη λιχουδιά. Θυμήθηκε ότι αυτό το έκαναν οι σκύλοι στις ταινίες αλλά όχι εκείνος. Προχώρησε λίγο ακόμα. Θυμήθηκε ότι τον είχαν προειδοποιήσει να μην πλησιάζει πολύ στην περίφραξη, όμως σήμερα ήταν κύριος του εαυτού του και είχε διάθεση να παραβιάσει όλους τους κανόνες. Ήταν μέρα για περιπέτεια.
Ήξερε ότι ο φράχτης είχε μια μικρή τρύπα, γι’ αυτό και ο μπαμπάς είχε βάλει μπροστά ένα αυτοσχέδιο κάλυμμα. Με λίγη προσπάθεια και πολλή τύχη θα το μετακινούσε και θα έπαιρνε εισιτήριο πρώτης θέσης στο εξπρές της περιπέτειας. Με το ποδαράκι του προσπάθησε να μετακινήσει το κάλυμμα. Δεν ήταν τόσο δύσκολο, έφυγε αμέσως αφήνοντας ακάλυπτη την τρύπα. Τελικά τόσο καιρό τον δούλευαν ψιλό γαζί.. Δεν υπήρχε καν προστασία εκεί. Τον κρατούσε φυλακισμένο απλά ένα ψέμα. Η γεύση της προδοσίας γέμισε το στόμα του. Γρήγορα ξεχάστηκε. Μια δρασκελιά και θα ήταν ελεύθερος…

Η συνέχεια της «απόδρασης» του Γκαστόν την επόμενη Παρασκευή! Μείνετε συντονισμένοι!
Ειρήνη Ι. Ζαννάκη

Διαβάστε εδώ την ιστορία του Γκαστόν από την αρχή