.. Ο Κώστας ένιωσε μεγάλη συγκίνηση. Είχε τόσα χρόνια αυτό το pet shop, είχε σκύλο και ο ίδιος η αλήθεια είναι, όμως πρώτη φορά έβλεπε καινούριους ιδιοκτήτες να δείχνουν τόση αγάπη σε ένα μικρό και άγνωστο σκυλάκι. Ανακουφίστηκε κατευθείαν. Κάθε φορά που κάποιος έπαιρνε ένα σκυλάκι από το μαγαζί του πάντα ένιωθε μια ανασφάλεια. Αναρωτιόταν αν οι ιδιοκτήτες ήταν καλοί και ευαίσθητοι άνθρωποι, αν θα φρόντιζαν το σκύλο σωστά και, κυρίως, αν θα έδειχναν αγάπη και στοργή στις γλυκές ψυχούλες. Γι’ αυτό και κάθε φορά φρόντιζε να κάνει πολλές ερωτήσεις στους επίδοξους ιδιοκτήτες. Ποτέ δεν έδινε ένα σκυλάκι κατευθείαν. Άφηνε να περάσουν κάποιες μέρες και μετά το άφηνε να φύγει. Για να είναι σίγουρος. Και πάντα φρόντιζε να διατηρεί επαφή με τους πελάτες του και να παρακολουθεί την πορεία και την εξέλιξη του σκύλου. Αυτή τη φορά, όμως, ήταν σίγουρος. Κοίταξε τον καλοσυνάτο κύριο που κρατούσε το κανισάκι με το ένα χέρι και τις μικρές του ανιψούλες με το άλλο και ένιωσε μια ζεστασιά να τον πλημμυρίζει.
Για ν’ αποφύγει κάποιο δάκρυ – δραπέτη που ετοιμαζόταν να κυλήσει από το δεξί του μάτι (αυτό πάντα ξεκινούσε πρώτο το χορό) αποφάσισε να αλλάξει το κλίμα. Γύρισε προς τα κοριτσάκια και τους είπε κεφάτα: «Λοιπόν κυρίες μου φαίνεται ότι μόλις αποκτήσατε ένα ξαδερφάκι, που όμως είναι και βαφτιστήρι σας! Το Γκαστόν είναι πραγματικά ένα υπέροχο όνομα και του ταιριάζει γάντι! Μπορείτε όμως να μου λύσετε μια απορία; Πώς το σκεφτήκατε;».
Δε χρειάστηκε να περιμένει και πολύ για να πάρει απάντηση. Οι μικρούλες γύρισαν προς το μέρος τους και μια φωνή του απάντησαν σχεδόν ταυτόχρονα: «Από τη Μπελ, κύριε!». Ο Κώστας τις κοίταξε απορημένος. Αν και είχε μια μικρή κόρη, δεν ήξερε ποια είναι η Μπελ και τι σχέση μπορεί να έχει με το μικρό Γκαστόν. Η μικρότερη, η Χρυσα, γύρισε και του είπε με σοβαρότητα «Κύριε, η Μπελ είναι η Πεντάμορφη. Από την κασέτα με τα παιδικά.. ξέρεις. Ο Γκαστόν ήταν ο μπλάκας αρραβωνιαστικός της. Αλλά μετά αγάπησε το τέρας. Κατάλαβες τώρα;» και τον κοίταξε με τα τεράστια γαλάζια μάτια της. Η αδερφή της της έδωσε το χέρι για να κολλήσει πέντε. Μετά την αγκάλιασε ως μεγαλύτερη στοργικά από τον ώμο και κοίταξαν μαζί τον Κώστα περιμένοντας την αντίδρασή του.
Ο Κώστας, εκπαιδευμένος από το δικό ξανθό κοριτσάκι, αποφάσισε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Φυσικά και είχε καταλάβει, αποφάσισε όμως να δώσει την απαραίτητη επισημότητα στην περίσταση. Γούρλωσε τα μάτια του, έκανε ένα βήμα πίσω και χτύπησε με την παλάμη το μέτωπό του. (εδώ ο Γκαστόν τρόμαξε λίγο, όμως ο μπαμπάς του τον φίλησε απαλά στο κεφάλι και του είπε στο αυτί: «Κάτσε να δούμε τι σκαρώνουν αυτοί φιλαράκι. Φαίνεται να έχει πλάκα.»). Και είχε. Τα κορίτσια κοίταξαν τον Κώστα εντυπωσιασμένες. Κι εκείνος συνέχισε την παράσταση. «Μα.. θα έπρεπε να το έχω καταλάβει από την πρώτη στιγμή!! Φυσικά και είναι από τη Μπελ!! Γιατί όμως διαλέξατε συγκεκριμένα τον Γκαστόν;» ξαναρώτησε. Η Χρύσα ξεφύσηξε, λίγο εκνευρισμένη η αλήθεια είναι (μα τίποτα δεν καταλάβαινε αυτός ο κύριος; Και φαίνεται και έξυπνος με το μούσι του). Έκλεισε με τα χεράκια της τα αυτάκια του Γκαστόν και του είπε ψιθυριστά «Γιατί ο Γκαστόν ήταν μπλάκας (οφείλω να σας πω ότι η Χρύσα μας δε μιλούσε ακόμα καλά)». Και η Λευκή συμπλήρωσε «Ο Γκαστόν στο έργο ήταν βλάκας. Όμως και αυτός ο Γκαστόν είναι λίγο βλάκας, γιατί δεν κατάλαβε ότι τον αγαπάμε. Όμως δε θα του το πούμε ποτέ, καλά;».
Ο Κώστας χαμογέλασε και έγνεψε καταφατικά. Τελικά δεν είχε πέσει έξω. Ο Γκαστον είχε βρει την τέλεια οικογένεια.
Μείνετε συντονισμένοι… την επόμενη Παρασκευή η συνέχεια της ιστορίας του Γκαστόν!
Ειρήνη Ι. Ζαννάκη
Διαβάστε εδώ την ιστορία του Γκαστόν από την αρχή
