Το σπίτι του φάνηκε τεράστιο.. είχε, βλέπετε, συνηθίσει στη μικρή του γυάλα.. Η μαμά Ελένη τον άφησε προσεκτικά στο πάτωμα. «Αυτό είναι το σπίτι σου μικρέ μου! Θα περάσουμε όμορφα μαζί!». Ο μικρούλης δεν ήταν συνηθισμένος να περπατάει και γλιστρούσε στο αστραφτερό πάτωμα. Έμοιαζε να κάνει πατινάζ. Οι μικρές γελούσαν. Η Ελένη τις κοίταξε λοξά. Δεν ήθελε να νιώθει ο Γκαστόν ότι τον κοροϊδεύουν!

«Λοιπόν.. » είπε και τις ξανακοίταξε, χαμογελαστή αυτή τη φορά. «.. είναι ώρα να πάμε για μπάνιο. Γιάννη φέρε μου το σαμπουάν..». Δυστυχώς μέσα στην αναστάτωση το σαμπουάν είχε ξεχαστεί στο pet shop. Ευτυχώς οι γείτονες είχαν σκύλο και δάνεισαν στον μικρούλη το δικό του σαμπουάν. Το μπάνιο του Γκαστόν ήταν μια απόλαυση! Η μαμά Ελένη τον έβαλε μέσα σε μια λεκανίτσα και τον έπλυνε προσεκτικά. Το κανισάκι φοβόταν το νερό και πήγε να γαβγίσει, όμως τελικά τον καθησύχασε με την ήρεμη φωνή της.. Πόσο μικρούλης φαινόταν.. θαρρείς και χάθηκε μέσα στις σαπουνάδες! Μόλις τον ξέπλυνε η μαμά Ελένη τον τύλιξε με ένα μικρό γαλάζιο μπουρνούζι. Ήταν του γιου της και το ξέθαψε από το πατάρι. Τον τύλιξε με αγάπη σαν να ήταν μωρό. «Είσαι καθαρός μικρέ μου!!». Ο Γκαστόν καμάρωνε..

Τα κορίτσια πήγαν στο σπίτι τους γιατί η ώρα είχε περάσει. Την επόμενη μέρα θα έβλεπαν και πάλι τον Γκαστόν και θα έπαιζαν με την ψυχή τους. «Λοιπόν μικρέ μου..» του είπε η μαμά Ελένη ενώ συνέχιζε να τον σκουπίζει «.. σήμερα η μέρα σου ήταν γεμάτη συγκινήσεις. Νομίζω ότι θα πρέπει να ξεκουραστείς λιγάκι. Αργότερα θα έρθουν και τα αδέρφια σου. Λείπουν με τους φίλους τους στη θάλασσα. Δεν ξέρουν ότι είσαι εδώ. Τους το κράτησα για έκπληξη. Βλέπεις, πάντα ήθελαν σκύλο αλλά δεν τους άφηνα να πάρουν. Τώρα θα ξετρελαθούν από τη χαρά τους!». Ο Γκαστόν την άκουγε περίεργος. Έλεγε, έλεγε.. και χαμογελούσε! Η καινούρια του οικογένεια δεν ήταν μονάχα πολύ φιλόξενη.. ήταν και φλύαρη συνάμα!

Μαζί με τον μπαμπά Γιάννη τον πήγαν στην κρεβατοκάμαρά τους. Δίπλα στο μεγάλο άσπρο κρεβάτι υπήρχε ένα μεγάλο ψάθινο καλάθι. Μέσα είχαν βάλει ένα στρώματάκι που φαινόταν μαλακό. Έβαλαν τον Γκαστόν μέσα και τον άφησαν να ξεκουραστεί. Φάνηκε να του αρέσει το νέο του κρεβάτι. Κάποια στιγμή αργότερα, οι γονείς άκουσαν κάτι σαν ένα τρίξιμο. Στην αρχή νόμισαν ότι είναι ποντίκι. Το τρίξιμο έγινε ακόμα πιο έντονο. Ακουγόταν από την κρεβατοκάμαρα. Μπήκαν στις μύτες των ποδιών τους. Ο Γκαστόν είχε σηκωθεί και έξυνε με τα νυχάκια του τα τοιχώματα από το καλαθάκι. Ήθελε να βγει έξω ο καημενούλης αλλά δεν μπορούσε! Τους έπιασαν τα γέλια. Τον σήκωσαν και τον έβγαλαν στην αυλή.
Όταν είχε νυχτώσει ο Γκαστόν άκουσε ένα ποδοβολητό και φωνές στις σκάλες. Τρόμαξε και κρύφτηκε πίσω από ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια. Η μαμά Ελένη δεν πρόλαβε να τον πάρει αγκαλιά και εμφανίστηκαν ένα αγόρι και ένα κορίτσι ηλιοκαμένα. «Ήρθαμε…. Εμείς είμαστε!!». Και το σπίτι γέμισε φωνές. Η μαμά τους αγκάλιασε και τους φίλησε. «Σας έχω μια έκπληξη..» είπε παιχνιδιάρικα σαν μικρό κοριτσάκι. «Πείτε γεια στο νέο σας αδερφάκι!!». Τα πρόσωπα φωτίστηκαν μεμιάς. «Μη μου πεις… ένας σκύλος!!!!!» είπαν κι οι δυο μαζί «Πού είναι;;;; πού;; φίλεεεεεεε». Ο Γκαστόν μαζεύτηκε στη γωνιά του. Αυτές οι φωνές τον τρόμαζαν πολύ. «Να, εκεί.. » έδειξε η μαμά με το χέρι της. «Πού;; εκεί είναι μόνο τα παπούτσια..». «Πίσω από τα παπούτσια…». Πλησίασαν και οι δυο διστακτικά. Πίσω από τα παπούτσια υπήρχε μια μικρή μαύρη γούνινη μπαλίτσα. Η κοπέλα τον σήκωσε αγκαλιά. Στο λαιμό του φορούσε ένα κόκκινο κορδελάκι και μύριζε υπέροχα..

Μείνετε συντονισμένοι… την επόμενη Παρασκευή η συνέχεια της ιστορίας του Γκαστόν!

Ειρήνη Ι. Ζαννάκη

Διαβάστε εδώ την ιστορία του Γκαστόν από την αρχή