Ο Γκαστόν έκανε ντροπές σαν μικρό παιδάκι. Έσκυβε το κεφαλάκι του και κρυβόταν όπως μπορούσε. Προσπαθούσε με αγωνία να εντοπίσει τη μαμά Ελένη ή τον μπαμπά Γιάννη. Όμως η κοπέλα ήταν αποφασισμένη να τον γνωρίσει! Τον έβαλε μπροστά στο πρόσωπό της και τον κοίταξε μέσα στα μάτια ενθουσιασμένη. Ο Γκαστόν γύρισε το κεφάλι από την άλλη πλευρά. Εκείνη δεν το έβαλε κάτω. Με γλυκιά φωνή του είπε: «Ει.. ει εσύ το κανίς!!! Μη μου κρύβεσαι.. το ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα αναγκαστείς να με κοιτάξεις. Θα περιμένω».

Η μαμά Ελένη την πλησίασε και την ψευτομάλωσε. «Μη γίνεσαι καταπιεστική, Ειρήνη. Δε βλέπεις ότι σε φοβάται; Είναι η πρώτη του μέρα στο σπίτι και νιώθει άσχημα. Δε μας γνωρίζει. Δώσε του λίγο χρόνο του καημένου..». Ο αδερφός της την κορόιδευε από μακριά. Κι εκείνος ήθελε να γνωρίζει το σκυλάκι, ήταν όμως πιο υπομονετικός. Η Ειρήνη έκανε σαν μικρό παιδί.

Όλη αυτή η αναστάτωση και τα πειράγματα τράβηξαν την προσοχή του Γκαστόν που είχε καταλάβει ότι ήταν το επίκεντρο της προσοχής. Γύρισε και τους κοίταξε όλους. Ο μπαμπάς, η μαμά και τα αδέρφια του. Τι κι αν ήταν σκύλος; Αυτός ένιωθε μέλος της οικογένειας. Επειδή κατάλαβε ότι η αδερφή του είχε στενοχωρηθεί αποφάσισε να της κάνει το χατίρι και γύρισε και την κοίταξε. Ήταν γλύκας. Η κοπέλα τον πλησίασε κοντά στο πρόσωπό της και του ψιθύρισε στο αυτί. «Εγώ είμαι η αδερφή σου. Σου υπόσχομαι να σε φροντίζω και να σ’ αγαπώ για πάντα. Αλήθεια, μπορείς να αισθανθείς την αγάπη;». Ο Γκαστόν έβγαλε τη γλωσσίτσα του και της έδωσε ένα μικρό φιλάκι στο πηγούνι. Η κοπέλα έβγαλε μια μικρή τσιρίδα χαράς. Γύρισε ενθουσιασμένη προς τον αδερφό της. «Γιώργο.. Γιώργο.. είδες;;; Με φίλησε! Με φίλησε σου λέω!!».
Ο Γιώργος ήταν πιο σοβαρός και του άρεσε να πειράζει την αδερφή του που, αν και μεγαλύτερη και ήδη φοιτήτρια έμοιαζε περισσότερο με μικρό κοριτσάκι. «Δε σε φίλησε χαζή. Είναι σκύλος και οι σκύλοι δε φιλάνε. Απλά σε έγλυψε, μάλλον για να γλιτώσει από σένα». Πήρε και αυτός το σκυλάκι και του συστήθηκε. «Φίλε είμαι ο Γιώργος. Πάντα ήθελα ένα σκυλάκι και τώρα είμαι πολύ χαρούμενος». Του χάιδεψε μαλακά το κεφάλι και τον άφησε κάτω.
Ήταν όλοι εκεί.. Στο καινούριο τους σπίτι.. με το καινούριο τους αδερφάκι..
Μάλλον στην αρχής μιας καινούριας ζωής..
Μείνετε συντονισμένοι… την επόμενη Παρασκευή η συνέχεια της ιστορίας του Γκαστόν!
Ειρήνη Ι. Ζαννάκη

Διαβάστε εδώ την ιστορία του Γκαστόν από την αρχή