Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Γκαστόν.. και η αδερφή του η Ειρήνη που αποφάσισε να καταγράψει τις περιπέτειές του και την κοινή τους ζωή και να τα παρουσιάσει σε όλους εσάς, τους φίλους της Woofland.

Έτσι, το σπιρτόζικο κανισάκι μπήκε στα σπίτια και τις καρδιές σας και έγινε ο αγαπημένος σκύλος όλων. Όμως, περιπέτεια στην περιπέτεια τα χρόνια πέρασαν όμορφα, ανέμελα και με πολλή αγάπη. Και, παρόλο που έμοιαζε πάντα με κουτάβι, ο Γκαστόν μεγάλωσε.. Το σκανταλιάρικο κανισάκι μας έγινε παππούλης, γέρασε.. άρχισε να βαραίνει, να αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας (όχι σοβαρά ευτυχώς), δεν έβλεπε και δεν άκουγε καλά (βέβαια, είναι απορίας άξιον το πώς άκουγε πάντα το πιάτο του την ώρα του φαγητού. Τελικά ο άνθρωπος, συγγνώμη ο σκύλος, δεν αλλάζει ποτέ!). Άρχισε να απομακρύνεται από τη ζωή της οικογένειας και συμφιλιώθηκε ακόμα και με το χειρότερο εχθρό του, τις γάτες. Δε θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα αυτή, η γάτα να τρώει το φαγητό του και ο Γκαστόν απλά να την κοιτάζει. Ή κάποια κρύα πρωινά που το φιλαράκι αργούσε να ξυπνήσει και η φίλη του η γάτα πήγαινε στο σπιτάκι του να δει αν είναι καλά. Πόσο όμορφες και τρυφερές στιγμές. Θαρρείς και τα χρόνια έκαναν το σκυλάκι μας σοφό. Αυτός ήταν τελικά ο Γκαστόν.. ένας τετράποδος φιλόσοφος που η πείρα και τα χρόνια που πέρασαν τον δίδαξαν πως τελικά μόνο η αγάπη έχει αξία στη ζωή. Όσο περνούσε ο καιρός, ο Γκαστόν βάραινε περισσότερο.. Η μαμά και ο μπαμπάς του θυμήθηκαν την εποχή που ήταν κουτάβι και τον φρόντιζαν ακόμα περισσότερο. Και τ’ αδέρφια του άρχισαν να επιδιώκουν στιγμές μαζί του.. γιατί ήξεραν ότι θα ήταν λίγες ακόμα. Έτσι, αν κοίταζε κανείς από μακριά το σπίτι της οικογένειας θα έβλεπε τη μαμά να του στρώνει το κρεβάτι με αγάπη, τον μπαμπά να τον σκεπάζει τα κρύα βράδια και την αδερφή του να προσπαθεί να τον στήσει στα πόδια του και να τον βοηθά να κάνει μικρά βηματάκια όταν πια δεν μπορούσε να περπατήσει εύκολα. Ένα πρωί, η Ειρήνη βγήκε με τις πιζάμες και ξάπλωσε δίπλα του στην παγωμένη αυλή και του ψιθύριζε ιστορίες στο αυτί. Το ίδιο και ο Γιώργος όποτε ερχόταν στο σπίτι.
Την προηγούμενη εβδομάδα ο Γκαστόν έφυγε.. ήρεμα και γαλήνια, χωρίς πόνους.. Πιστεύω ότι σίγουρα στον παράδεισο των σκύλων θα είναι ο αρχηγός της αγέλης και θα σκαρώνει σκανταλιές. Όσο μεγάλο κι αν είναι το κενό, οι ιστορίες του θα συνεχίσουν να μας κάνουν παρέα κι έτσι θα συνεχίσει να υπάρχει ανάμεσά μας. (κι αν σ’ αυτά που διαβάζετε σήμερα βρείτε κάποιο λαθάκι είναι γιατί κάποιο σκουπιδάκι μπήκε στο μάτι μου…).
Καλό ταξίδι φιλαράκι.. για πάντα μαζί..

Ειρήνη Ι. Ζαννάκη

Ειρήνη μας σε ευχαριστούμε πολύ (ξέρεις εσύ) για όλα. Γκαστονάκο, μας ξέρουμε ότι εκεί που είσαι, ήδη έχεις μπει σε νέες περιπέτειες. Καλό ταξίδι & woof φιλαράκο και από εμάς!

“Αν υπάρχει παράδεισος, τα σκυλιά μας ανοίγουν την πόρτα κουνώντας τις ουρές τους και χοροπηδώντας.”

Woofland