Τα γενέθλια του Γκαστόν..

Όταν η τρελή τρελή οικογένεια υιοθέτησε τον Γκαστόν, ο κύριος Κώστας έδωσε στον μπαμπά ένα βιβλιάριο. Ήταν το βιβλιάριο υγείας του! Όταν το βρήκε η Ειρήνη έγινε μεγάλο πανηγύρι. Φάνηκε σε όλους εξαιρετικά αστείο. Στην πρώτη σελίδα έγραφε το όνομά του (Γκαστόν Ζαννάκης).

Είχε ένα πλαίσιο στο οποίο έπρεπε να μπει η φωτογραφία του ή (και εδώ το γέλιο εξελίχθηκε σε χάχανο) το αποτύπωμα της μύτης του. Δηλαδή τι έπρεπε να κάνουν; Να πασαλείψουν μελάνι το μουσουδάκι του κανίς και μετά να το ακουμπήσουν στο βιβλιάριο; Μα τι ήταν ο Γκαστόν, σφραγίδα;

Όσο σκάλιζαν το βιβλιάριο ανακάλυψαν κάτι που τους είχε διαφύγει.. την ημερομηνία γέννησής του! Ο Γκαστόν είχε γεννηθεί στις 20 Απριλίου.. πράγμα που σημαίνει ότι τα γενέθλιά του είχαν περάσει!

Αυτό ήταν ανεπίτρεπτο.. να έχει γενέθλια το καινούριο τους αδερφάκι και αυτοί να το περάσουν έτσι.. ε όχι δα! Έπρεπε να αναλάβουν δράση! Τα πρώτα γενέθλια του Γκαστόν ήταν ένα κοσμοϊστορικό γεγονός. Θα τα γιόρταζαν έστω και αργά.

Την επόμενη μέρα αποφάσισαν ότι θα ήταν τα γενέθλιά του. Ο Γκαστόν χαμπάρι δεν είχε πάρει περί των εορτασμών. Ήξερε ότι η οικογένειά του ήταν για τα πανηγύρια και αρεσκόταν σε αυτά. Έτσι, όταν η αδερφή του έτρεξε με την πιτζάμα και ξυπόλυτη στο κρεβάτι απλά γύρισε πλευρό. Άλλωστε, ήξερε ότι ήταν ασφαλής. Κανείς δεν τολμούσε να πλησιάσει το μεγάλο κρεβάτι όταν ο μπαμπάς κοιμόταν. Καλύτερα να κατάπινε ένα μαγκάλι γεμάτο με κάρβουνα. Σήκωσε το ένα του βλέφαρο και την κοίταξε. Η χαζή του έστελνε από μακριά φιλιά. Μα δεν είχε καταλάβει ότι ήταν απλά ένα κανίς; Ουφ..

Όταν επιτέλους σηκώθηκαν σαν αριστοκράτες οι γυναίκες έπιναν καφέ στην κουζίνα. Για την ακρίβεια μάλωναν. Η Ειρήνη ήθελε να παραγγείλει στο ζαχαροπλαστείο μια τούρτα σε σχήμα κόκκαλου για το φιλαράκι της. Η μαμά απλά κουνούσε το κεφάλι με απόγνωση (από μέσα της αναρωτιόταν αν η κόρη της σκόπευε ποτέ να μεγαλώσει). Ο Γκαστόν μαχμουρλής πήγε προς το μέρος τους. Ίσως να έτρωγαν καμιά λιχουδιά, θα ήταν κρίμα να τη χάσει. Η μικρή κυρία τον γράπωσε. «Φιλαράκι μου… σήμερα είναι τα γενέθλιά σου!! Χρόνια πολλά!!» και τον φιλούσε συνέχεια. Το πιτσιρίκι δεν ήξερε τι ήταν αυτά τα γενέθλια αλλά αν συνέχιζε να τον σφίγγει, μα τα χίλια καπνιστά σαλάμια, θα της έδειχνε δόντια. Η μέρα συνεχίστηκε περίεργα. Όλοι του είπαν χρόνια πολλά. Ακόμα και οι μεγάλοι. Περίεργο.

Το απόγευμα ήρθαν και οι μικρές. Αυτές μάλιστα. Ήταν γλυκούλες. Ήθελε να παίζει μαζί τους και να τον χαϊδολογούν. Η Χρύσα του έφερε και δώρο μια ζωγραφιά. Του ευχήθηκε χαρούμενα γενέφλια (ήταν μικρούλα … δε μιλούσε ακόμα πολύ καλά!). Ήπιαν καφέ όλοι μαζί. Ήταν ακόμα και η γειτόνισσα. Ο Γκαστόν ήταν χαρούμενος. Κάποια στιγμή τα ευαίσθητα ρουθούνια του έπιασαν στον αέρα τη γαργαλιστική μυρωδιά των σοκολατένιων μπισκότων. Η χαρά του ήταν απερίγραπτη. Το κάλεσμα της θείας τον οδήγησε στον παράδεισο των σκύλων. Μια φράση μαγική … «Έλα να σου δώσω…». Με ουρά που κόντευε να ξεριζωθεί από την ανυπομονησία πήγε προς το μέρος της θείας. Και τότε έγινε η ζημιά.. το ξέφρενο κούνημα της ουράς προκάλεσε την καταστροφή.. όλα τα φλιτζάνια αναποδογύριζαν το ένα μετά το άλλο και οι καφέδες χύθηκαν πάνω στο τραπέζι. Όλοι πετάχτηκαν πάνω αλαφιασμένοι. Χαμός έγινε… το πιάτο με τα μπισκότα έπεσε πάνω στο χαλί. Με κινήσεις τσιτάχ ο Γκαστόν άρπαξε δυο μπισκότα και χώθηκε κάτω από το τραπέζι της κουζίνας. Αυτή η γλυκιά σοκολατένια απόλαυση τον εκστασίασε…

Κι έτσι τα πρώτα γενέθλια του φίλου έληξαν επεισοδιακά … με τον εορτάζοντα πασαλειμμένο σοκολάτα και τους καλεσμένους λερωμένους από καφέ!!

Υπομονή έως την επόμενη Παρασκευή..

Ειρήνη Ι. Ζαννάκη

Διαβάστε εδώ την ιστορία του Γκαστόν από την αρχή