Όλες οι γιορτινές μέρες κύλησαν όμορφα, χαρούμενα, ανέμελα και, κυρίως, με πολλές λιχουδιές! Ο Γκαστόν ήταν πανευτυχής. Οι μυρωδιές στο σπίτι τον είχαν κυριολεκτικά τρελάνει. Το μουσούδι του ήταν μονίμως χωμένο στο φούρνο. Δυο φορές πήγε να βάλει το κεφάλι του μέσα! «Βρε κολοκύθα θα καείς.. » του είπε την τελευταία φορά εκνευρισμένη η μαμά και τον έδιωξε από την κουζίνα.

Και φυσικά ξαναγύρισε! Σιγά μην έχανε την ευκαιρία να βρεθεί στην πηγή της νοστιμιάς.. Εδώ μιλάμε για παραδεισένιες γεύσεις. Για πρώτη φορά έφαγε γαλοπούλα, κάστανα, κρεατόπιτα και… φυσικά κουραμπιέδες! Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν επιτρεπόταν, όμως η Ειρήνη και ο μπαμπάς πάντα λύγιζαν στις ικεσίες του μικρού ζητιάνου για τροφή. Την τελευταία φορά η Χρύσα πήγε να του δώσει κρυφά από τους μεγάλους ένα κουραμπιεδάκι , όμως την πρόδωσε η άχνη στο μουσούδι του πιτσιρίκου!
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ο Γκαστόν ήταν στα φόρτε του. Υποδεχόταν τα παιδάκια για τα κάλαντα με γαβγίσματα (τα τρομοκρατούσε η αλήθεια είναι), τραγουδούσε μαζί τους και μπλεκόταν στα πόδια της μαμάς που μαγείρευε πυρετωδώς για το τραπέζι. Αυτές κι αν ήταν μυρωδιές… Όλοι οι υπόλοιποι έλειπαν. Τα παιδιά είχαν βγει με τους φίλους τους και ο μπαμπάς είχε πάει στο κέντρο για τα τελευταία ψώνια. Όταν γύρισαν όλοι μαζί, ήταν αργά το απόγευμα. Ο μπαμπάς μπήκε χαρούμενος και άφησε στο τραπεζάκι του σαλονιού ένα μεγάλο διάφανο πακέτο που μύριζε μαγευτικά. Η μαμά είπε πως ήταν η βασιλόπιτα.. Δεν είχε όμως μονάχα αυτό. Από την τσέπη του σακακιού του έβγαλε ένα μικρό πακετάκι.
«Έλα εδώ Γκαστόν..» του είπε σοβαρά «σήμερα είναι μια μεγάλη γιορτή και όλοι θα φοράμε τα καλά μας. Δε γίνεται λοιπόν εσύ να έρθεις έτσι». Τα παιδιά τον κοίταξαν παραξενεμένα. Τι θα του φορούσε δηλαδή; Φράκο; Και δεν απείχαν πολύ.. Ο μπαμπάς έβγαλε ένα μικρό κόκκινο παπιγιονάκι από το πακέτο και του το φόρεσε στο λαιμό. «Είσαι κούκλος. Τώρα μπορείς να καθίσεις σαν κύριος στο γιορτινό τραπέζι». Όλοι άρχισαν να γελάνε. Η αλήθεια είναι ότι ο Γιάννης είχε το κανισάκι σαν παιδί του, όμως αυτή τη φορά μάλλον το είχε παρακάνει! Πάντως ο Γκαστόν καμάρωνε σα γύφτικο σκεπάρνι! Τριγύριζε στο σπίτι με το κεφάλι ψηλά και περίμενε κομπλιμέντα από όλους. Φυσικά μόνο ο μπαμπάς και η Ειρήνη συντηρούσαν τη ματαιοδοξία του φίλου τους.. οι άλλοι απλά κορόιδευαν!
Το βράδυ είχαν μαζευτεί όλοι στο σπίτι τους. Αγκαλιές φιλιά, χαμόγελα! Τέλεια! Στις δώδεκα παρά πέντε όλοι βγήκαν στο μπαλκόνι. Ο Γκαστόν ετοιμάστηκε να παρεξηγηθεί που τον άφησαν μόνο του και σκέφτηκε να κάνει μια ζημιά για να τους εκδικηθεί. Περνώντας, όμως, δίπλα από το τραπεζάκι του σαλονιού μια μυρωδιά τον τράβηξε κυριολεκτικά από τη μύτη… Χωρίς πολλά πολλά σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών του και κοίταξε πάνω στο τραπέζι.. Μα βέβαια.. Η ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ!! Η βασιλόπιτα χωρίς το περιτύλιγμά της.. πάνω στο τραπέζι.. Χμ.. Όπως ήταν φυσικό ξέχασε αμέσως τα σχέδια εκδίκησης και επικεντρώθηκε στην πηγή της μυρωδιάς.. Έπρεπε να τη φτάσει. Κοίταξε γύρω του.. Όλοι ήταν απασχολημένοι με κάτι στο μπαλκόνι.. Χωρίς δεύτερη σκέψη ανέβηκε σ’ ένα μικρό σκαμνάκι για τα πόδια και μετά με άνεση πέρασε στο τραπέζι… Επιτέλους..
Όταν η χαρούμενη παρέα μπήκε στο σπίτι το θέαμα ήταν απερίγραπτο! Ο Γκαστόν πάνω στο τραπέζι έτρωγε ανενόχλητος τη βασιλόπιτα! Είχε φύγει σχεδόν η μισή. Ο Γιάννης ήταν έξαλλος! Μισή ώρα περίμενε στην ουρά του ζαχαροπλαστείου. Οι μικρές είχαν ξεσπάσει σε γέλια. Η μαμά ήταν ανήσυχη.. «Έφαγε πολύ.. λέτε να αρρωστήσει;». Μόνο ο Γκαστόν τους κοιτούσε ατάραχος (και πανευτυχής η αλήθεια είναι). Ο Γιώργος πρόσεξε ότι κάτι γυάλιζε κάτω από το πατουσάκι του. Πλησίασε και τον έπιασαν τα γέλια. «Παιδιά ο Γκαστόν κέρδισε το φλουρί!»..

Καλή χρονιά σε όλους μας με υγεία, χαμόγελα και πολλά woof!
Μείνετε συντονισμένοι… την επόμενη Παρασκευή η συνέχεια της ιστορίας του Γκαστόν!
Ειρήνη Ι. Ζαννάκη

Διαβάστε εδώ την ιστορία του Γκαστόν από την αρχή