Για να είμαστε ειλικρινείς, το Πάσχα μάλλον δεν ήταν η αγαπημένη γιορτή του Γκαστόν.. τουλάχιστον όχι ολόκληρο. Για να εξηγούμαστε. Δεν ήταν ότι δεν του άρεσαν οι γιορτές και τα πανηγύρια, άλλα πράγματα του κακοφάνηκαν.

Μαθημένος από τα Χριστούγεννα, ο φίλος μας περίμενε κάτι ανάλογο και τώρα. Όμως, ούτε δέντρο μπήκε στο σπίτι ούτε φωτάκια ούτε παιχνίδια. Δεν έπαιζαν χαρούμενα τραγούδια ούτε ήρθαν παιδάκια για κάλαντα. Η αδερφή του άκουγε μια λυπητερή (γαλήνια όμως) μουσική χωρίς λόγια. Κλασική την είπε η μαμά. Εντάξει, δε λέω, καλή ήταν αλλά όχι και για να τρελαίνεται κανείς. Το πολύ πολύ να την άκουγε καμιά γάτα Άγκυρας από αυτές τις χοντρές που όλη μέρα ξύνουν τα νύχια τους στους καναπέδες. Εκείνος βαριόταν. Τα παιδιά δεν είχαν πανεπιστήμιο και όλη μέρα έβλεπαν ταινίες. Και έκλαιγαν. Ιδίως η μαμά και η Ειρήνη. Και η γιαγιά. Αίσχος.
Η πιο μεγάλη ήττα, όμως, ήταν η μιζέρια στο φαγητό. Ούτε μια λαχταριστή μυρωδιά. Όσο για κρέας, ούτε με το κιάλι στο σπιτικό τους. Ποιοι; Τα αδέρφια του, οι μεγιστάνες της καλοπέρασης και των φαγοποτιών δεν έφερναν στο σπίτι ούτε μια σακούλα από την ψησταριά. Ούτε καν ένα μπεργκεράκι. Μαύρα μάτια έκανε το κανίς για ένα κοψιδάκι. Αιώνες του φάνηκαν να έχουν περάσει από την τελευταία φορά που στο σπίτι μύρισε η θεϊκή τσίκνα της ψησταριάς. Άλλο πάλι και τούτο. Καλέ, τι ήταν αυτή η νηστεία; Ούτε καν ένα γλυκό. Βρε Χριστούγεννα και πάλι Χριστούγεννα.Έτσι ο μικρός Γκαστόν πέρασε την εβδομάδα των Παθών και βίωσε στο πετσί του τη στέρηση της νηστείας. Το μεγάλο Σάββατο η μαμά κι ο μπαμπάς ήταν μόνοι. Όλοι είχαν φύγει σε ταξιδάκια. Ακόμα και ο παππούς με τη γιαγιά. Είχαν ντυθεί και κάτι περίμεναν. Ήταν αργά και νύσταζε. Άκουσε τη μαμά να λέει ότι δεν έπρεπε να τον αφήσουν μόνο γιατί τα πυροτεχνήματα θα τον τρόμαζαν. Τη λέξη αυτή ο Γκαστόν την είχε μάθει για τα καλά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Φοβήθηκε λίγο. Δεν ήθελε να τον αφήσουν μόνο με τα μισητά πυροτεχνήματα. Πήγε στην αγκαλιά της μαμάς. Ο μπαμπάς έδωσε τη λύση. Μπήκαν και οι τρεις στο αυτοκίνητο και πήγαν σε μια μικρή εκκλησία στο βουνό. Άνοιξαν τα παράθυρα και έκαναν Ανάσταση όλοι μαζί μέσα στο αυτοκίνητο. Ήταν τόσο όμορφα.. Ο Γκαστόν ένιωθε την αγάπη να τον πλημμυρίζει. Η οικογένειά του. Και τους πήραν τηλέφωνο όλοι. Τα αδέρφια του, η Λευκή και η Χρύσα, οι θείοι και οι παππούδες. Και καμάρωνε που η μαμά τους έλεγε ότι έκαναν Ανάσταση οι τρεις τους!
Βέβαια, ο Γκαστόν έκανε Ανάσταση και την επόμενη ημέρα, αφού γεύτηκε για πρώτη φορά στη ζωή του αρνάκι και κοκορέτσι! Μα τα χίλια κανίς αυτή η λιχουδιά ήταν μοναδική. Τι Χριστούγεννα και αηδίες… Πάσχα και πάλι Πάσχα..

Εσείς πού θα κάνετε Ανάσταση φέτος; Μήπως παρέα με το φιλαράκι σας;
Χρόνια Πολλά σε όλους!

Ειρήνη Ι. Ζαννάκη

Διαβάστε εδώ την ιστορία του Γκαστόν από την αρχή