Ε, λοιπόν δε νομίζω ότι σε ολόκληρο τον κόσμο υπήρχε σκύλος πιο καλοφαγάς από τον Γκαστόν. Το αγαπημένο του μέρος ήταν η κουζίνα και δεν υπήρχε περίπτωση να καθυστερήσει έστω και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου στο τραπέζι. Πρώτος καθόταν, τελευταίος σηκωνόταν!

Και, φυσικά, ολόκληρη τη μέρα τσιμπολογούσε ό,τι κατάφερνε να αποκομίσει από τη ζητανιά του μέσα στο σπίτι αλλά και στην καλοσυνάτη γειτόνισσα που τον πριμοδοτούσε με λιχουδίτσες και κεράσματα. Το κόλπο γνωστό. Ο πράκτορας Γκαστόν είχε θέσει σε εφαρμογή σχέδιο παρακολούθησης και γνώριζε επακριβώς την ώρα που η Νίνα τίναζε το τραπεζομάντιλο από το πρωινό τους. Κάθε μέρα ίδια ώρα. Εννιά και μισή, αμέσως μόλις ο γείτονας έφευγε για το ιατρείο. Ο Γκαστόν την έστηνε στο όριο των δυο σπιτιών και καραδοκούσε. Μόλις την έβλεπε να βγαίνει από την πόρτα της κουζίνας σηκωνόταν στα πίσω πόδια και της κουνούσε την ουρά. Και πάντα τσέπωνε το κατιτίς του (κρυφά πάντα από την οικογένεια).
Όταν πήραν τον Γκαστόν, στο pet shop τους συμβούλευσαν να προσέχουν πολύ τη διατροφή του μικρούλη. Μάλιστα, τους είχαν προτείνει να αγοράζουν ειδική τροφή που είχε βιταμίνες που θα έκαναν καλό στην υγεία του σκύλου τους. Ο Κώστας τότε τους είχε προτείνει κροκέτες αλλά και κάποιες κονσέρβες με σκυλοτροφές που είχαν πολύ όμορφα σκυλάκια στη συσκευασία τους.
Φυσικά κανείς δεν τον άκουσε. Έτσι, στον καθημερινό πονοκέφαλο της μαμάς προστέθηκε και ένας ακόμα. Δεν της έφτανε που έσπαγε το κεφάλι της για το καθημερινό φαγητό της οικογένειας, τώρα έπρεπε να σκεφτεί και το μενού του κανίς. Η αλήθεια είναι ότι η υπόθεση σκύλος είχε αρχίσει να της βγαίνει από τη μύτη αφού τα παιδιά της έβγαλαν την ουρά τους έξω από τη φροντίδα, όμως ο Γκαστόν ήταν πολύ γλυκούλης και φίνα παρέα. Έτσι, το τσουκάλι έμπαινε πλέον διπλό και το κανισάκι έτρωγε κάθε μέρα μαγειρεμένο φαγητό! Μα τα χίλια κόκαλα η μαμά ήταν καλή μαγείρισσα και ο Γκαστόν είχε γίνει γκουρμέ τύπος. Φυσικά δεν παρέλειπε να εμπλουτίζει το κλασικό μενού τους με εκλεκτά πιάτα ημέρας, ανάλογα με το τι φαγητό διέθετε το σπίτι. «Όλα για την κοιλιά» ήταν το δόγμα του φίλου μας.
Και, φυσικά, παρά τις απαγορεύσεις ο Γκαστόν έτρωγε και το επιδόρπιό του μετά από κάθε γεύμα! Λάτρευε τα γλυκά και έδειχνε μια ιδιαίτερη προτίμηση στο παγωτό. Ο μπαμπάς έτρωγε το παγωτό και το γκαστονάκι έγλυφε το ξυλάκι. Δίκαια πράγματα. Και η ζωή συνεχιζόταν χωρίς προβληματισμούς σχετικά με τη σωστή διατροφή, τα βλαβερά γλυκά και τις βιταμίνες. Ο Γκαστόν την περνούσε μπρούκλικα και οι έννοιες κονσέρβες και κροκέτες ήταν απλά άγνωστες λέξεις από το μισητό κόσμο των ανθρώπων. Πάντως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, οι διαφημίσεις τους ήταν σούπερ και οι σκυλίτσες που πρωταγωνιστούσαν ήταν φίνα γυναικάκια. Όταν τις έβλεπε στην τηλεόραση ονειροπολούσε. Μέχρι εκεί όμως. Ακόμη κι εκείνος δεν ήταν τόσο χάφτας ώστε να παρασυρθεί από ένα όμορφο χαμόγελο και να ξεπέσει σε ετοιματζίδικα φαγητά. Όσο ήταν το παιδάκι της μαμάς θα έτρωγε μαγειρεμένο φαγητό που μοσχομύριζε και θα απολάμβανε τις γκουρμέ λιχουδίτσες της γειτόνισσας. Μεγάλο πράγμα η τροφή….

Ειρήνη Ι. Ζαννάκη