Όταν πλησίασαν προς το κομμωτήριο, το πάντα παρατηρητικό και κουτσομπόλικο κανίς ένιωσε ότι κάτι δεν πάει καλά. Περίμενε να δει έναν λουσάτο χώρο με φρεσκοχτενισμένα και μοσχοβολιστά κανισάκια και μαλτεζάκια να μπαινοβγαίνουν αεράτα.

Το λιγότερο ένα σπα ήταν αυτό που είχε στο μυαλουδάκι του. Όμως.. φεύ.. μα τα χίλια κόκκινα λουράκια αυτό είχε ταμπέλα με έναν ξαπλωμένο σνούπι!! Αυτό ήταν κτηνιατρείο!! Πού ήταν το κομμωτήριο; Που ήταν το σπα;

Γι’ αυτό τον έφεραν μέχρι εδώ; Ήταν ένα ύπουλο κόλπο της τρισάθλιας ομάδας των ανθρώπων για να πάει στον κτηνίατρο για εμβόλιο. Σταμάτησε το περπάτημα και στύλωσε τα πόδια του στο πεζοδρόμιο. Ο μπαμπάς τον τράβηξε μαλακά. Τίποτα. Γρύλισε. Μα τα χίλια ξεροψημένα κοτόπουλα αυτό ήταν μπαμπεσιά. Ο μπαμπάς τον πήρε αγκαλιά. «Μη φοβάσαι, χαζούλη. Δεν έρχεσαι στο γιατρό. Στη Μαρία θα πάμε που θα σε κάνει κούκλο. Θα γίνεις το πιο όμορφο κανίς του κόσμου».

Το κανίς αναθάρρησε. Ώστε κούκλος, ε; Χμ.. Αλλά και πάλι.. έτσι δεν του λένε κάθε φορά για να τον γελάσουν; Την άλλη φορά έβαλαν το απαίσιο χάπι της αποπαρασίτωσης μέσα σαλάμι. Γατάκια.. Το μυρίστηκε αμέσως. Φυσικά το έφτυσε και μοσχοέφαγε το σαλάμι. Σιγά μην έπεφτε στις σατανικές παγίδες. Και τώρα να δεις που κάτι τέτοιο έπαιζε. Όχι. Δε θα έπεφτε στην παγίδα αυτή. Αντίσταση και πάλι αντίσταση. 

Μια κυρία στάθηκε στην πόρτα. Δε φορούσε άσπρη μπλούζα, δεν είχε ακουστικά κρεμασμένα στο λαιμό της. Δεν είχε καν το ύφος του γιατρού. Ήταν μια απλή γυναίκα. Χαμογελαστή. Από τη ροζ ποδιά της περίσσευε μια μικρή βούρτσα σε σχήμα κόκκαλου. Λες να ήταν και αυτή στο κόλπο; Λες να ήταν πράκτορας; Για όλα ήταν ικανοί αυτοί οι κτηνίατροι προκειμένου να του τρυπήσουν τον τρυφερό του πισινούλη με το μισητό φάρμακο για τα εμβόλια. Πριν τολμήσει να τον πλησιάσει της έδειξε τα δόντια του απειλητικά. Όχι μόνο δε μάσησε αλλά τον πλησίασε και με το χέρι της και του άνοιξε το στόμα. «Για τόσο όμορφο κανίς έχεις πάρα πολύ κίτρινα δόντια. Τι πέτρα είναι αυτή χρυσέ μου; Ολόκληρο νταμάρι έχεις φτιάξει εδώ. Μήπως καπνίζεις κρυφά;». Γύρισε προς τον μπαμπά. «Να υποθέσω ότι δεν είστε πολύ φανατικοί με την οδοντόβουρτσα, ε; Μάλλον θα σας μαλώσω κι εσάς». Ο χάφτας ο μπαμπάς μόνο αποζημίωση που δεν πλήρωσε. Αίσχος. Άκουγε αυτήν την τυχάρπαστη να προσβάλλει το μονάκριβό του κανίς και δεν έλεγε τίποτα. Ώρες ήταν να του πει ότι μυρίζει η αναπνοή του. Πφ… Μα τις χίλιες κροκέτες δε μας τα έλεγε καλά η κυριούλα. Δηλαδή τι εννοούσε «οδοντόβουρτσα»; Σαν αυτές που έχουν μέσα στο μπάνιο στο γαλάζιο ποτηράκι και κάνουν αφρό μέσα στο στόμα; Η αδερφή του πάντα λερώνει τις μπλούζες της και τον καθρέφτη, αφού κάνει καραγκιοζιλίκια την ώρα του βουρτσίσματος.

Είχε, όμως, η άτιμη τον τρόπο της. Πόσο επιστημονικά εξηγούσε το βούρτσισμα στον μπαμπά και πόσο εύκολα τον έπεισε να αγοράσει μια κόκκινη οδοντόβουρτσα με έναν μίκυ και μια ροζ οδοντόκρεμα (γεύση μπέικον έπιασε το αυτί του.. μμμμ) ούτε που το κατάλαβε. Στο φτερό τον πήρε αγκαλιά και του έδωσε ένα φιλάκι. Πήγε να γρυλίσει αλλά η κυρία δε σήκωνε πολλά πολλά. Τον έβαλε μέσα σ’ ένα δωμάτιο με φωτογραφίες σκύλων στους τοίχους. Τα κουρέματά τους ήταν τέλεια! Λες να τον έκανε κι αυτόν έτσι; Σαν φιγουρίνι; Μα τα χίλια κόκκινα λουράκια αυτή η Μαρία ήταν μια πραγματική μάγισσα, ένας γητευτής κανίς..

Ειρήνη Ι. Ζαννάκη