Αν η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί.. τότε σίγουρα η δική τους θα ήταν χειρότερη κι από την πιο ψωραλέα κεραμιδόγατα. Το κανίς καθόταν στο γνωστό τραπέζι δίπλα στο παράθυρο στον καφενέ του Ρόκι.

Είχε παραγγείλει ένα μερακλίδικο καφεδάκι και μια μερίδα κροκέτες χωρίς γλουτένη και περίμενε διαβάζοντας το πρωινό τεύχος από τα Τετράποδα Νέα.

Ο ήλιος τον ζέσταινε ευχάριστα, όμως ο καφές αργούσε. Και μάλλον δεν ήταν μόνο ο δικός του. Στα διπλανά τραπέζια επικρατούσε μια αναστάτωση. Ψίθυροι, γαβγίσματα, ακόμα και νευρικά κουνήματα ουράς. Καφές όμως ούτε για δείγμα. Ο Ρόκι ανέβηκε στο μπαρ.

• Αγαπημένοι μου τετράποδοι πελάτες, ζητώ συγγνώμη και την κατανόησή σας. Όπως αντιλαμβάνεστε, έχω μόνο τέσσερα πατουσάκια. Δεν μπορώ να τα κάνω όλα μαζί. Κάντε λίγη υπομονή και θα εξυπηρετηθείτε όλοι με τη σειρά σας. Μάλιστα, σήμερα, λόγω των συνθηκών, ο δεύτερος καφές είναι προσφορά του καταστήματος.

Οι φωνές κόπασαν. Μάλιστα, ο Ρήγας φόρεσε την ποδιά και μπήκε στην κουζίνα να πλύνει κανένα μπολάκι.

Ο Γκαστόν χαμογέλασε. Μα τα χίλια χαμογελαστά κανίς. Αυτός ο Ρόκι ήταν μάγος στο μαρκετινγκ. Ηρέμησε τους πελάτες μέχρι να πεις γάτα. Όμως.. ποιες ήταν οι συνθήκες; Ο καιρός ήταν εξαιρετικός. Και μετά το τελευταίο χουνέρι φόρεσαν στο Γιάννη και όλα τα άσπρα σκυλιά της γειτονιάς κίτρινα γιλέκα (τα προμηθεύτηκαν από ένα γαλλικό μπουλντογκ φίλο τους, που ζούσε στο Παρίσι αυτό το διάστημα).

Άνοιξε την εφημερίδα και το μάτι του έπεσε σε μια κόκκινη ανακοίνωση.

Κορίτσια. Αρκετά ανεχτήκαμε την καταπίεση. Φέτος την ημέρα της γυναίκας συμμετέχουμε κι εμείς στη φεμινιστική απεργία. Κάτω οι αρσενικοί δυνάστες!

Ένιωσε το αίμα να του ανεβαίνει μέχρι το λουράκι. Τι ήταν αυτό; Εξέγερση; Ποιος τους φούντωσε τα μυαλά; Το δίχως άλλο αυτές οι ανόητες οι γάτες. Μα τα χίλια κόκκινα λουράκια ήταν η ώρα να τους πει δυο κουβέντες. Σηκώθηκε να φύγει, όμως έμεινε άγαλμα. Το θέαμα τον ξεπερνούσε. Όλος ο γυναικείος πληθυσμός της γειτονιάς περνούσε μπροστά από τα μάτια του. φορούσαν κόκκινα φουλάρια και κρατούσαν πανό. Η Φάτσα πρώτη και καλύτερη. Μαζί τους ήταν και οι γάτες. Προχωρούσαν αγκαζέ.

Άρχισε να γαβγίζει έξαλλος. Τον ακολούθησαν και άλλοι. Ο Ρήγας βγήκε από την κουζίνα με την ποδιά. Αυτό τον εξόργισε ακόμα περισσότερο. Η Φάτσα έξω από το παράθυρο του έκανε το σήμα της νίκης και οι άλλες ζητωκραύγαζαν.

Θα τις ξεμάλλιαζε.

Η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα η μπροστάρισσα της πορείας. Η Μάγια. Ένα λαμπραντόρ μαύρο και γυαλιστερό, με ένα κόκκινο λουράκι. Ώστε αυτή ξεσήκωνε τις άλλες και τους φούντωνε τα μυαλά. Έπρεπε να το περιμένει. Η Μάγια ήταν ένα σκυλί κοσμογυρισμένο. Κάθε βδομάδα έφευγε εκδρομές και ταξίδια με το νονό της και μόνο τα σαββατοκύριακα γυρνούσε στο σπίτι. Γι’ αυτό και είχαν πάρει τα μυαλά της αέρα. Την παρακολουθούσε από καιρό. Το έπαιζε κουλτουριάρα και άνετη. Ιστορία και τρέλα. Τα αρσενικά ούτε να τα χαιρετίσει. Ήταν αναμενόμενο να σηκώσει μπαϊράκι.

Πέρασε από όλα τα τραπέζια και άφησε κατακόκκινα φυλλάδια με ένα σηκωμένο πατουσάκι.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΚΥΛΟΙ. ΙΣΟΤΗΤΑ

Στο Ρήγα έβαλε μια κόκκινη κονκάρδα.

• Γεια σας, σύντροφοι, φώναξε κι έκλεισε την πόρτα με θόρυβο.

Ο Γκαστόν από τα νεύρα του άρχισε να πετάει καρέκλες στους τοίχους. Χρειάστηκαν τρία λυκόσκυλα κι ένα Αγίου Βερνάρδου για να τον σταματήσουν.

Η βρωμούσα ανέβαζε στόρι πυρετωδώς.

ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ.

ΜΑ ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΛΟΥΡΑΚΙΑ.

Ειρήνη Ι. Ζαννάκη