Ιστορίες για σκύλους – Με λένε Γκαστόν.. (4ο)

Ιστορίες για σκύλους – Με λένε Γκαστόν.. (4ο)

Ο θείος Γιάννης κοίταξε το ρολόι του. Με τις ιστορίες των κοριτσιών και τη βάφτιση του Γκαστόν η ώρα είχε περάσει. Έπρεπε να επιστρέψουν στο σπίτι. «Λοιπόν, κορίτσια..» τους είπε και γύρισαν μεμιάς τα κεφαλάκια τους (τον αγαπούσαν πολύ το θείο τους, το ίδιο κι εκείνος) «ο Γκαστόν δεν είναι ψεύτικος. Έχει ανάγκες όπως κι εμείς. Μήπως πρέπει να πάρουμε τα απαραίτητα και να τον πάμε στο σπίτι; Μπορεί να πεινάει ο μικρούλης». Τα κορίτσια κοκκίνισαν και κατέβασαν το κεφάλι. Είχαν υποσχεθεί ότι θα βοηθάνε στη φροντίδα του σκύλου μιας και μένανε δίπλα στην οικογένεια του θείου Γιάννη, όμως τώρα φέρθηκαν σαν μωρά.

Πώς ήταν δυνατόν να ξεχάσουν το φαγητό του; Η Λευκή ως μεγαλύτερη πήγε στον Κώστα και τον ρώτησε σοβαρά τι θα χρειαζόταν το φιλαράκι τους. «Θα πρέπει να του διαλέξετε ένα λουράκι για το λαιμό. Εκεί θα γράψουμε και τα στοιχεία του. Ας ξεκινήσουμε με αυτό. Τα λουράκια είναι από ‘κει». Τους έστειλε στο βάθος ενός διαδρόμου όπου υπήρχαν πολλά λουράκια, όλων των ειδών, για όλα τα γούστα και όλους τους σκύλους, μικρούς και μεγάλους! Αφού τα κοίταξαν ένα προς ένα (η αλήθεια είναι ότι απέρριψαν ένα ροζ που διάλεξε η Χρύσα αφού «Ο Γκαστόν είναι αγόρι χαζούλα, δεν μπορεί να φοράει κοριτσίστικα λουράκια») και κατέληξαν σε ένα πανέμορφο καρό λουράκι με ένα κεντημένο μπλε κόκκαλο.

Πήγαν και το έδειξαν όλο περηφάνια στο θείο τους. Εκείνος τους χαμογέλασε. Το βάλανε κάτω από του μουσούδι του Γκαστόν. «Φιλαρόνι πώς σου φαίνεται; Αυτό είναι το πρώτο σου λουράκι και το διαλέξαμε εμείς για σένα. Σ’ αρέσει;». Ο μικρούλης μύρισε το λουράκι και το έγλειψε. Μάλλον του άρεσε!! Στο μεταξύ ο θείος Γιάννης με τη βοήθεια του Κώστα αγόρασε τροφή, σαμπουάν και άλλα απαραίτητα. Τα κορίτσια δεν πρόλαβαν να τα δουν γιατί τα είχαν ήδη βάλει στις σακούλες. Τότε η Χρύσα έκανε νόημα στο θείο Γιάννη να σκύψει. Του είπε σιγά στο αυτί για να μην ακούσει ο Γκαστόν «Θείε Γιάννη πήραμε τα λεφτά του κουμπαρά μας και θέλουμε να κάνουμε ένα δώρο στον Γκαστόν. Μπορούμε;» και τον κοίταξε με τα μεγάλα γαλανά της μάτια. Ήταν τόσο καλές και ο δυο. Ο θείος Γιάννης δεν μπόρεσε να αρνηθεί. «Δε θέλω να ξοδέψετε όμως όλα τα λεφτά σας κορίτσια! Θα του πάρετε κάτι μικρό. Έχει απ’ όλα ο Γκαστόν, δεν έχει ανάγκη». Ο Γκαστόν άκουσε το όνομά του και τέντωσε τα αυτιά του. Η Χρύσα κοίταξε το θείο αυστηρά. Λίγο έλειψε να χαλάσει την έκπληξη! Εξαφανίστηκαν στους διαδρόμους του pet shop για αρκετή ώρα. Πού και πού ακούγονταν γέλια. Γύρισαν κρατώντας ένα όμορφο μπλουζάκι με άσπρες και μπλε ρίγες. Είχε και ένα κόκκινο κόκκαλο. Το έβαλαν μπροστά στον Γκαστόν. Ήταν γλυκούλης. Έμοιαζε με μικρό ναυτάκι.

Woofland - Ιστορίες για σκύλους - Με λένε Γκαστόν 4o «Πήραμε αυτό το μπλουζάκι γιατί το όνομα Γκαστόν είναι γαλλικό και όταν είχαμε πάει στο Παρίσι οι Γάλλοι φορούσαν ρίγες» είπε η Λευκή. Πόσο έξυπνες ήταν!!

Ο Γκαστόν κατάλαβε ότι όλα αυτά ήταν δικά του και πέταξε από τη χαρά του. Άρχισε να κουνάει την ουρά του και μοίραζε φιλιά σε όλους! Πήρε όμως κι ένα δώρο από τον Κώστα. Ένα μικρό αρκουδάκι για παιχνίδι. Ε, λοιπόν, αυτή ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής του..

Μείνετε συντονισμένοι… την επόμενη Παρασκευή η συνέχεια της ιστορίας του Γκαστόν!

Ειρήνη Ι. Ζαννάκη

Διαβάστε εδώ την ιστορία του Γκαστόν από την αρχή