Και φυσικά έκανε ακριβώς ό,τι του είχε πει το Δαλματίας. Και διπλή δόση αφρόλουτρο, και μαλακτική κρέμα και πιστολάκι στο τέλος. Όταν βγήκε από το μπάνιο έμοιαζε με κανίς της βιτρίνας. Σκορπούσε μυρωδιές σαν κοπελίτσα πριν από ραντεβού. Τα αδέρφια του με κόπο κρατούσαν τα γέλια τους. «Τι έγινε Γκαστόν; Μήπως έκανες βουτιά σε ινστιτούτο αισθητικής; Ή μήπως ανακηρύχθηκες λόρδος της φασολάδας;».

Ώστε έτσι λοιπόν.. έτσι τον έβλεπε ο κόσμος γύρω του. Σαν ένα πρώην βρωμιάρη που τώρα είχε βουτήξει στα λούσα, τα φρου φρου και τ’ αρώματα για να καλύψει τη μπόχα της φασολάδας.. Και οι γάτες.. αυτές οι ύπουλες και σατανικές υπάρξεις είχαν σκαρώσει και ποίημα σε βάρος του. Δηλαδή ποιο ήταν το επόμενο βήμα; Μήπως να περίμενε συκοφαντικά άρθρα στην εφημερίδα «Τα τετράποδα νέα;». Ως εδώ και μη παρέκει. Αύριο στη συνέλευση του σωματείου «Είμαστε όλοι σκύλοι» θα ξεσπάθωνε. Θα τα έλεγε χύμα και τσουβαλάτα. Προς το παρόν έριξε ένα περιφρονητικό βλέμμα στους προδότες που καταβρόχθιζαν γύρους και πήγε στα πόδια της μαμάς. Ακούμπησε το κεφάλι του στο τραπέζι και απαίτησε μερίδιο στην τροφή. Άλλωστε, αν δεν ήταν εκείνος, αυτή τη στιγμή η κομπανία θα έτρωγε φασόλια.

Το βράδυ πέρασε αργά και βασανιστικά. Ο γύρος του είχε κάτσει σαν μολύβι στο μικρό του στομαχάκι. Στο μεταξύ η Μπουμπού είχε καταλάβει ότι κάτι σκάρωναν οι σκύλοι αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει τι. Έτσι, έκοβε βόλτες έξω από τα σπίτια μήπως και υποκλέψει κάποια πληροφορία. Νιαούριζε προκλητικά και σκαρφάλωνε κάνοντας θόρυβο. Ούτε ίχνος από σκύλο. Ακόμα και το φλύαρο κόκερ είχε αποσυρθεί από νωρίς.

Όμως το κόκερ έτσι κι αλλιώς δεν είχε ιδέα για τα γεγονότα. Σκοπίμως δεν είχε ενημερωθεί γι’ αυτή τη συνάντηση. Ο Πλούτο είχε όλα τα καλά του κόσμου, όμως το στόμα του ήταν ξέφραγο αμπέλι. Οι γάτες τον πουλούσαν και τον αγόραζαν με αέρα κοπανιστό. Άλλωστε, τον τελευταίο καιρό είχε προδοτικές τάσεις. Ο ίδιος ο Γκαστόν τον είχε κάνει τσακωτό να πίνει τσάι σαν συμπεθέρα με τη Μπουμπού και έναν γάτο Άγκυρας από τον πάνω μαχαλά. Τους άκουσε που συζητούσαν για γυαλιστικά τριχώματος και λουράκια. Μάλιστα, φαινόταν πανευτυχής. Ήθελε να του βγάλει το μαλλί τρίχα τρίχα, να δει αυτός πώς θα το γυάλιζε μετά. Με βάση το κακό του παρελθόν αποφάσισαν, λοιπόν, να τον κρατήσουν στην άγνοια σχετικά με τη συνάντηση του σωματείου. Και το μυστικό τους έμεινε ασφαλές.

Η συνάντηση αργούσε και ο ύπνος ήταν μακριά..

Κάποια στιγμή άκουσε γρατσούνισμα στην μπροστινή πόρτα. Πλησίασε.

–          Ει φίλε ακους;

–          Ναι φίλε…

–          Προσπάθησε να κοιμηθείς.. αύριο η μέρα θα είναι για γερά νεύρα. Έχουμε καλέσει και το δικηγόρο του σωματείου

–          Θα προσπαθήσω..

–          Φίλε .. μου κάνεις μια χάρη;

–          Ναι φίλε..

–          Μπορείς να κατεβάσεις λίγο τη μπούκλα από το τσουλούφι σου; Μοιάζεις με Άγγλο δικαστή..

–          Γουφ…

       Ειρήνη Ι. Ζαννάκη