Ολοένα και περισσότεροι νέοι άνθρωποι, απογοητευμένοι από την ανθρωπιστική κρίση των τελευταίων ετών, αποφασίζουν να αποδεσμευτούν από τη λογική του κέρδους και του ατομικισμού και αναπτύσσουν αξιόλογη εκπαιδευτική δράση. Εξαιρετική είναι η προσφορά της ομάδας Ζω.Ε.Σ (Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων, Ιδρυμάτων & Οργανισμών), που με τα μηνύματα που προωθεί ευαισθητοποιεί την κοινή γνώμη σχετικά με το ζήτημα των ζώων και συμβάλλει στην ορθή διαπαιδαγώγηση των παιδιών, μέσα από την καλλιέργεια της φιλοζωικής τους συνείδησης.
Σε μια προσπάθεια να ενημερώσουμε τους φίλους μας σχετικά με τη δράση της ομάδας Ζω.Ε.Σ. και να προωθήσουμε το αξιόλογο μήνυμά της, φιλοξενούμε την κυρία Παπαποστόλου, βασικό εμπνευστή αυτής της προσπάθειας, στο πλαίσιο μιας συνέντευξης που αξίζει να διαβάσετε.
– Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία της οργάνωσης της ομάδας Ζω.Ε.Σ;
Η πρώτη σπίθα μέσα μου «άναψε» το 2004 στα Χανιά, όπου ως Δασκάλα εκεί, είδα με τα μάτια μου πολλές κακοποιήσεις ζώων, τόσο από ενήλικες όσο και από μαθητές Δημοτικού. Στο σχολείο μάλιστα υπήρχαν και πολλά παιδιά που κλωτσούσαν αδέσποτα ζώα. Ένιωσα μέσα μου πως κάτι δε δούλευε σωστά στην κοινωνία, πως οφείλω ως εκπαιδευτικός και ως ευαισθητοποιημένη σε θέματα ζωοφιλικά να μετατρέψω τις κλωτσιές σε φιλιά απέναντι στα ζώα και κάπως έτσι ξεκίνησα μια σειρά κάθε χρόνο περιβαλλοντικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων μέσα στην τάξη σχετικά με τη ζωοφιλία. Όλα αυτά μαζί με ένα μεταπτυχιακό πάνω στη διοίκηση πολιτισμικών μονάδων, πάρα πολλά περιβαλλοντικά σεμινάρια, 11 χρόνων ατελείωτες ώρες επιλογής και συγκέντρωσης υλικού, την διάσωση αρκετών πολύ κακοποιημένων πρώην αδέσποτων σκύλων, της φοίτησης μου ως εκπαιδεύτρια σκύλων στην Kynagon Dog Trainers Academy και της εύρεσης τέλος ατόμων που θα στελέχωναν το όραμα μου, με δύναμη, ορμή, και πάθος για εθελοντισμό, γεννήθηκαν μέσα στην άδολη αγάπη τον Ιανουάριο του 2015 οι Ζω.Ε.Σ!
– Υπάρχει η κατάλληλη ανταπόκριση;
Αν με ρωτάτε σε σχέση με τον προσωπικό αγώνα που κάνω 11 χρόνια, με απόλυτα ειλικρίνεια, όχι. Είναι πολύ λυπηρό καθημερινά να «σφαγιάζονται» χιλιάδες ζώα καθημερινά στο βωμό της ανθρώπινης κυριαρχικότητας πάνω στον πλανήτη και πολλοί συνάδελφοι μου, κυρίως στην Ημαθία αλλά και σύμβουλοι εκπαίδευσης να κολλούν σε θέματα γραφειοκρατικά τύπου «αν το πρόγραμμα μας είναι εγκεκριμένο από το Υπουργείο Παιδείας». Όχι προς το παρόν, ακόμη δεν είναι. Για έναν και απλό λόγο, γιατί ζητώντας να πάρουμε μια τέτοια έγκριση, οι προτάσεις θα ήταν πολύ πέραν των δυνατοτήτων μας και εγώ πρώτα απ’ όλα που ηγούμαι της ομάδας αυτής αλλά και όλοι οι συνεργάτες μου, θέλουμε να είμαστε απόλυτα τυπικοί και επαγγελματίες και αδυνατούμε αυτή τη στιγμή να καλύψουμε όλη την Ελλάδα. Υπάρχει μια ομάδα που καλύπτει Ημαθία, Θεσσαλονίκη, Πιερία, Πέλλα, Κιλκίς και Σέρρες, μια στην Άρτα, στη Ρόδο και μία στην Αθήνα. Στην ομάδα της Αθήνας θα συνεργαστούμε και με τον Βασίλη Τζιγκούρα και την ομάδα του «+2feet», έναν άνθρωπο που «νίκησε την ευθανασία», φτιάχνοντας με μεγάλη αγάπη με τα χέρια του αναπηρικά αμαξίδια, τιμώντας μας με την παρουσία του στις ενημερώσεις παρέα με ένα σκύλο σε αναπηρικό αμαξίδιο, αλλά και την τεράστια και πολύτιμη βοήθεια στο θεατρικό παιχνίδι των ηθοποιών Μαρίας Κορινθίου και Τζόυς Ευείδη και του τραγουδιστή Στέργιου Νταουσανάκη! Ενώ θα συνεχίζουμε να στηρίζουμε το έργο της σχολής σκύλων οδηγών τυφλών «Λάρα», προσπαθώντας σε κάποιες ενημερώσεις να έχουμε κοντά μας έναν από αυτούς τους μοναδικούς και ξεχωριστούς σκύλους οδηγούς της σχολής που κάθε μέρα μας γεμίζουν με περηφάνια για το σπουδαίο έργο τους στην Ελλάδα! Όμως υπάρχουν σχολεία μέχρι και στο τελευταίο άκρο της Ελλάδας. Απώτερος μας στόχος κάποτε να πάμε και εκεί.
– Έχετε δεχτεί επιφυλακτική ή αρνητική αντιμετώπιση;
Έχουμε δεχτεί πολύ θετική αντιμετώπιση από το ευρύτερο μέρος της κοινωνίας, αν υπολογίσω τις προσκλήσεις από σχολεία σε όλη την Ελλάδα και κυρίως οι δύο σκύλοι του προγράμματος μας «Ζωο…φιλώντας μαθήματα άδολης αγάπης!», ο Άξελ με τη Διώνη, δύο πρώην αδέσποτα πολύ κακοποιημένα που πλέον κοινωνικοποιήθηκαν και εκπαιδεύτηκαν να μας συνοδεύουν στα σχολεία, τους οποίους όλοι δέχονται με μεγάλο σεβασμό και αγάπη. 
Το ίδιο θα πω και για πολλούς επαγγελματίες του χώρου (petshop, site, ραδιοφωνικούς σταθμούς, τηλεοπτικές εκπομπές, εταιρείες τροφών) που θέλησαν με τον τρόπο τους ο καθένας να μας στηρίξουν. Όπως και χρωστώ ευγνωμοσύνη και το μεγαλύτερο ευχαριστώ στο Δάσκαλό μου στην Ακαδημία, Δημοσθένη Μουμιάδη, πάνω στη γνώση του οποίου στηρίχθηκε επιστημονικά στο κομμάτι του σκύλου όλο αυτό το εγχείρημα.
– Είναι πραγματικά φιλόζωοι οι Έλληνες;
Όταν υπάρχει τεράστιος αριθμός αδέσποτων τα οποία αργοπεθαίνουν από την πείνα και καθημερινά πολλαπλασιάζονται; Όταν χτυπούν με τα αυτοκίνητα τους ζώα και τα παρατάνε στους δρόμους και όταν οι φόλες έχουν γεμίσει μέχρι και πάρκα όπου παίζουν παιδιά και κανένας δεν ασχολείται με αυτά; Όταν οι κηδεμόνες βγαίνουν βόλτα με τα δεσποζόμενα τους και γεμίζουν παντού με τα περιττώματα του ζώου τους ή όταν τα έχουν χωρίς λουρί να επιτίθενται σε άλλα ζώα; Όταν τα αφήνουν αλυσοδεμένα ολόκληρα 24ωρα σε αυλές και μπαλκόνια να ουρλιάζουν από τη μοναξιά; Όταν συμβαίνουν εκδηλώσεις για ζωοφιλική ευαισθητοποίηση του κόσμου και υπάρχει ελάχιστη συμμετοχή; Δε χρειάζεται νομίζω να συνεχίσω να αποδείξω το κατά πόσο φιλόζωοι είναι οι Έλληνες. Τελικά θεωρώ ότι τα αδέσποτα της χώρας είναι πολύ τυχερά που έχουν έστω και μια χούφτα εθελοντών που θυσιάζουν χρόνο, χώρο και χρήμα για να τα κάνουν ευτυχισμένα!! Και σε αυτούς βασίζω και εγώ τις ελπίδες μου για μια πολιτισμένη κοινωνία με σεβασμό προς τα ζώα και στον ερχομό μιας μέρας που θα αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες που μας αναλογούν και θα θέσουμε επιτέλους σε προτεραιότητα το γενικό συμφέρον από το προσωπικό, αφού μάθουμε να σεβόμαστε οποιαδήποτε μορφή ζωής στον πλανήτη που εγωιστικά καθημερινά καταπατούμε. Σε κάθε άλλη περίπτωση δεν προσφέρουμε καμία υπηρεσία στους άλλους παρά μόνο στον εαυτό μας.
– Πόσο ευαισθητοποιημένα είναι τα παιδιά σχετικά με το ζήτημα της προστασίας των ζώων;
Τα παιδιά θέλουν να αγαπήσουν τα ζώα αληθινά αλλά μέσα από την εμπειρία μου 15 χρόνια ενεργούς δράσης στην τάξη αλλά και μέσω των ζωοφιλικών ενημερώσεων, θεωρώ πως δεν γνωρίζουν τον σωστό τρόπο. Είμαστε εδώ για να τα καθοδηγήσουμε.
– Γνωρίζει ο κόσμος τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος των αδέσποτων ζώων;
Αν υπολογίσω πως ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν την τεράστια σημασία της στείρωσης ως τη μοναδική λύση στο πρόβλημα των αδέσποτων ζώων και το άκουσμα τραγικών για μένα εκφράσεων «Θέλω ένα παιδί από το παιδί μου, θέλω να βιώσει τη μητρότητα, ο κτηνίατρος είπε πως πρέπει να γεννήσει μια φορά», τους παράνομους εκτροφείς που ξεφυτρώνουν από παντού, τα κουταβάκια με το κορδελάκι στο λαιμό που ποζάρουν ως «αντικείμενα» ακόμη και σε λαϊκές αγορές, όπου οι πελάτες μαζί με ένα σακί πατάτες παίρνουν και το κουταβάκι ή το γατάκι, αφού είναι δωρεάν, αλλά και τα petshop που εξακολουθούν να πουλούν κουτάβια από puppymills, ας με συγχωρήσουν οι συμπολίτες μου, αλλά δεν έχουν ιδέα από το τι σημαίνει «1.000.000 περίπου αδέσποτα στην Ελλάδα».
– Ποιο μήνυμα θέλετε να μεταφέρετε με τη δράση σας;
Παλεύουμε για ένα σχολείο που πρέπει επιτέλους να ανοίξει τις πόρτες στην ελληνική κοινωνία και όπου θα «αναγεννιούνται» μέσα σ’ αυτό μελλοντικοί ευσυνείδητοι πολίτες με αυτοσεβασμό, που θα αναγνωρίζουν τα δικαιώματα στα ζώα και θα «υποχρεώνουν» τον άνθρωπο να εκπαιδευτεί προκειμένου να συγκατοικήσει μαζί τους. Που θα αποτελούν μια κοινωνία που θα μπορέσει να αναπλαισιώσει, να λειτουργήσει στηρικτικά ως προς τις ευαίσθητες και ευπαθείς ομάδες ατόμων της με απώτερο στόχο τη μετατροπή σε έναν πολιτισμένο, δίκαιο κόσμο συνύπαρξης και ανεκτικότητας! Με παιδιά ικανά να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα τους και των άλλων, τις ανάγκες τους, να έχουν ορθή κρίση, αυτοπειθαρχία, αυτοέλεγχο, να σέβονται το συνάνθρωπό τους αλλά και τις αξίες και τα δικαιώματα όλων των έμψυχων όντων στον πλανήτη. Να φέρονται με δικαιοσύνη, να μην κλείνουν το στόμα σε οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης, να συνεργάζονται για την ευημερία όλων των ζωντανών οργανισμών, να συμβιώνουν αρμονικά και να αντιλαμβάνονται τη σημασία της κοινωνικής προσφοράς και του εθελοντισμού στο κοινωνικό σύνολο. Και το βασικότερο να «πολεμούν» με όσα θετικά μέσα έχουν για την απόλυτη ευζωία του ζώου με το οποίο «συγκατοικούν» αρχικά. Και απόλυτη ευζωία σημαίνει πως «ξοδεύω» τον απαραίτητο χρόνο, χώρο στη ζωή μου και χρήμα που απαιτείται για να νιώθει το ζώο μου καλά και ασφαλές κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη της ζωής του.
Κυρία Παπαποστόλου σας ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο και τις πολύτιμες πληροφορίες σας. Η ομάδα της woofland δηλώνει συμπαραστάτης στον αγώνα σας και με χαρά δηλώνουμε πρόθυμοι να προσφέρουμε τη βοήθεια και το χαμόγελό μας. Καλή δύναμη!
Ειρήνη Ι. Ζαννάκη
