Η ιστορία της εβδομάδας είναι αφιερωμένη στον Έκτορα, το αγαπημένο σκυλάκι της αγαπημένης μου μαθήτριας Μαρίας, που «έφυγε» λίγες μέρες πριν.. Είμαι σίγουρη ότι αυτή τη στιγμή είναι παρέα με το δικό μου αγαπημένο φιλαράκι και τον Πικάσο και σκαρώνουν φάρσες από ψηλά..

Μέχρι να γυρίσει το σοφό Δαλματίας, ο Γκαστόν μετρούσε ακόμα και τα δευτερόλεπτα. Μα τα χίλια κόκκινα λουράκια με τόση ανυπομονησία δεν περίμενε ούτε τη Νταίζη, τη φίνα κανισούλα που είχε βάλει ένα φεγγάρι στο μάτι (ξέρετε, αυτή που τελικά έγινε η πρώτη του σύζυγος και με την οποία απέκτησε 8 αξιολάτρευτα κουτάβια.. αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα).

Η μαμά ήταν έξαλλη μαζί του. Κάθε φορά που άκουγε αυτοκίνητο να πλησιάζει στο συγκρότημα, πεταγόταν πάνω σαν ελατήριο και έτρεχε στην καγκελόπορτα. Και κάθε φορά απογοητευόταν. Μια φορά, μάλιστα, που ένα περαστικό αυτοκίνητο έκανε το λάθος να σταματήσει με αλάρμ μπροστά στο σπίτι των γειτόνων, έγινε πανικός. Το κανίς φαντάστηκε ότι το Δαλματίας επέστρεψε και άρχισε να κάνει σα δαιμονισμένος. Γάβγιζε, κουνούσε την ουρά του και έτρεχε πάνω κάτω σαν τρελός. Ατόπημα πρώτο: μέσα στον πανικό του έπεσε πάνω στην πόρτα της κουζίνας και άρχισε να τη γρατζουνά με τα νύχια του. Αποτέλεσμα; Η κεντημένη στο χέρι κουρτίνα που κάλυπτε το τζαμάκι του ήρθε κολάρο (μαζί με το κουρτινόξυλο). Η μαμά τον βρήκε να περιφέρεται σαν νύφη που το ‘σκασε. Όταν κατάφερε ν’ απελευθερωθεί από τη λευκή του φυλακή το κανίς έτρεξε σαν σίφουνας. Ατόπημα δεύτερο: μέσα στον πανικό του (ίσως βέβαια και να έφταιγε το χτύπημα από το κουρτινόξυλο) δεν είδε τη γιαγιά που ερχόταν προς το σπίτι. Αποτέλεσμα; Μπλέχτηκε στα πόδια της και την έκανε να χάσει την ισορροπία της. Έτσι, το τάπερ με τη φασολάδα που κουβαλούσε άνοιξε και το κανίς τη λούστηκε μεγαλοπρεπώς. Το τι αναστάτωση έγινε, δε λέγεται. Η γιαγιά στεκόταν αποσβολωμένη μην μπορώντας να συνέλθει από την τρομάρα της, η μαμά πετάχτηκε έξω να βοηθήσει την κατάσταση και τα αδέρφια μέσα έκαναν πάρτι που είχαν γλιτώσει τη φασολάδα. Ήδη, με το μυαλό τους έκαναν μπαϊράμια για μπριζόλες στη σχάρα ή γύρο από την ψησταριά του χωριού. Στο χνουδάτο ευεργέτη τους, αυτό το υπέροχο κανίς που τους γλίτωσε από τη μισητή σούπα, θα έδιναν ένα γενναίο ποσοστό από τις λιχουδιές, και φυσικά θα άφηναν μπόλικο ξίγκι πάνω στα κόκκαλα. Το σωστό να λέγεται. Ο τύπος ήταν σπαθί. 

Έφυγε τρέχοντας κατεβαίνοντας δυο δυο τα σκαλιά. Η Μπουμπού καθόταν ατάραχη σαν κυρία στο περβάζι από το παράθυρο του αδερφού του. Καθάριζε σχολαστικά τη γούνα της (ήταν γνωστή παστρικοθοδώρα). Όταν είδε το κανίς μέσα στη βρώμα αηδίασε. Ήταν μια κινούμενη μπόχα. Η αλλοφροσύνη του την τρόμαξε. Πού να πήγαινε αυτός ο τετράποδος λεχρίτης; Τον ακολούθησε νυχοπατώντας. Για καλή του τύχη, το κανίς ανταμείφτηκε. Μόλις έφτασε στην καγκελόπορτα, φάνηκε και το αυτοκίνητο του γείτονα. Ο Πικάσο κατέβηκε τρέχοντας. Έφτασε έξω από την πόρτα. Το θέαμα του Γκαστόν τον αηδίασε. Το ίδιο και η μυρωδιά. Το δε βλέμμα του τρελού που είχε το κανίς έως και τον έκανε να νιώθει πως έβλεπε θρίλερ.

Ο Γκαστόν άρχισε να παραληρεί. Δεν έβγαζαν νόημα τα λόγια του. «Φίλε… γείτονας.. γάτα… γουφ… παρτέρια.. εχθρός.. εισβολή… » και ζουμιά από τη φασολάδα να τρέχουν. Ως δια μαγείας εμφανίστηκε η μαμά και τον άρπαξε σηκωτό. «έλα μέσα αλητάμπουρα. Θα σε βάλω στο πλυντήριο μαζί με τις κάλτσες του αδερφού σου. Τόσο βρώμικος είσαι. Και μετά θα ζητήσεις συγγνώμη από τη γιαγιά. Ακόμα τρέμει από την ταραχή της». Αν ήταν να γλιτώσει τις κάλτσες του μικρού που μύριζαν χειρότερα κι από κουνάβι ή ασβό τον καύσωνα με διακοπές νερού.

Πριν μπουν στο σπίτι ακούστηκε ένας ψίθυρος πίσω από το γιασεμί των γειτόνων.

–          Γκαστόν .. μην απαντάς απλά άκου. Ξέρω το μυστικό σου, οπότε μην κάνεις σαν μανιακός. Αύριο ραντεβού στους κάδους. Θα ειδοποιήσω και τους άλλους. Και..

μου κάνεις μια χάρη; Δέξου να σου βάλουν διπλή δόση αφρόλουτρο. Μυρίζεις σαν υπόνομος ξεχειλισμένος. Οι γάτες ήδη σκάρωσαν εις βάρος σου ποίημα:

Ο Γκαστόν ο Γάλλος,

βρωμιάρης είναι μεγάλος,

δεν την τρώει τη φασολάδα

με αυτήν κάνει μπουγάδα..

και μυρίζει η ρημάδα..

 Ειρήνη Ι. Ζαννάκη