Οι χριστουγεννιάτικες διακοπές ήταν ένα πραγματικό μεγαλείο. Τα γουφοκάλαντα ήταν μόνο η αρχή. Έγιναν φίλοι με όλα τα αδεσποτάκια και τους χάρισαν τόσα πολλά χρήσιμα πράγματα και δωράκια γεμάτα αγάπη.

Οι «φουντωτές ουρές» συγκινήθηκαν από την ευγνωμοσύνη που τους έδειξαν τα μικρά φιλαράκια. Οι ιστορίες τους ήταν πραγματικά συγκλονιστικές. Και να ξέρετε ότι κάποια στιγμή θα επανέλθουμε σε αυτές και θα γνωριστούμε με όλα τα μικρά μας αδεσποτάκια. Πάντως, η βραδιά ήταν μεγαλείο. Και έκλεισε με μια υπόσχεση. Της παντοτινής φιλίας.

Και οι επόμενες μέρες κύλησαν το όμορφα και, κυρίως, γευστικά. Μα τα χίλια κόκκινα λουράκια τα σπίτια ήταν γεμάτα λιχουδιές και μοσχομυριστά καλούδια. Όλοι οι χνουδάτοι φίλοι έστησαν σκοπιά στις κουζίνες και περίμεναν καρτερικά ένα μικρό κέρασμα. Όλα τα μουσούδια ακολουθούσαν τις γαργαλιστικές μυρωδιές και οι ουρές είχαν μπει σε ξέφρενη τροχιά και ήταν έτοιμες να ξεκολλήσουν από τη χαρά. Και φυσικά όλοι πήραν μεζεδάκια. Και μια και δυο και τρεις φορές. Μα τις χίλιες τραγανές κροκέτες τα στομαχάκια γέμισαν και τα μουσουδάκια ήταν απόλυτα ικανοποιημένα από τις θεϊκές μυρωδιές. Σταμάτα τρελό καρδιοχτύπι. Κι εσύ προστάτη των καλοφαγάδων σκύλων.

Η καλοσύνη και η γενναιοδωρία των ανθρώπων τους είχε φτιάξει το κέφι. Ούτε μιζέριες ούτε τσιγκουνιές. Έξω καρδιά και γλέντι. Το μεγάλο φαγοπότι των σκύλων ήταν γεγονός.

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ο Ρήγας ετοίμαζε ρεβεγιόν στο αρχοντικό του. Του είχαν αγοράσει ένα καινούριο σπιτάκι με όλες τις ανέσεις και ήθελε να περιποιηθεί τους φίλους του. Μάλιστα, είχε εξασφαλίσει και καλούδια για να τους κεράσει. Γαλοπούλα, παϊδάκια, χοιρινό με σέλινο (ήταν σπεσιαλιτέ των ημερών) και λίγο γουρουνάκι. Αφθονία και καλοπέραση. Τους περίμενε στην αυλή με το παπιγιόν του και ένα καπελάκι. Ήταν οικοδεσπότης από τους λίγους.

Και οι καλεσμένοι του εκλεκτοί. Καλοντυμένοι μέσα στα παλτουδάκια τους (ήταν μια κρύα βραδιά) με μεγάλα χαμόγελα και κέφι. Όλες οι φουντωτές ουρές είχαν έρθει και μάλιστα με τα χέρια γεμάτα. Λιχουδιές από τα σπίτια τους που γιόρταζαν μεγαλόπρεπα το ρεβεγιόν.

Όταν συγκεντρώθηκαν όλοι άρχισαν τα πειράγματα και τα τραγούδια. Ο Ρήγας καμάρωνε για το σπίτι του σαν γύφτικό σκεπάρνι. Θυμήθηκε ότι χάρη στην καλοσύνη κάποιων ανθρώπων βρέθηκε από το δρόμο σ’ αυτό το όμορφο σπιτάκι με όλους αυτούς τους φίλους. Η Φάτσα κατάλαβε. Άλλωστε, κάπως έτσι είχε γίνει και στη δική της ζωούλα. Χωρίς να μιλήσουν καν, άρχισαν να μαζεύουν τις λιχουδιές τους. Εκείνοι είχαν φάει αρκετά.

Ο καινούριος χρόνος τους βρήκε να μοιράζουν φαγητά σε αδεσποτάκια του δρόμου. Έδωσαν και κάποιες κουβέρτες. Σε κάποια φάση, ο Γκαστόν εξαφανίστηκε. Τον βρήκαν μετά από ώρα κουλουριασμένο μέσα σε ένα χαρτόκουτο. Μην το πείτε σε κανέναν αλλά ο Γκαστόν φοβόταν πολύ τα πυροτεχνήματα της αλλαγής του χρόνου!

Ήταν η πιο όμορφη Γουφοχρονιά! Καλή χρονιά σε όλους. Γουφ!!!

Ειρήνη Ι. Ζαννάκη