Ώστε έτσι λοιπόν.. Κανίς και Δαλματίας ετοίμαζαν μια ολάκερη συμμορία και αυτό είχε πλήρη μεσάνυχτα.. Το κόκερ έκανε πίσω αθόρυβα και κρύφτηκε πίσω από έναν κάδο. Κατέβασε το καπέλο χαμηλά και σήκωσε το γιακά της καπαρντίνας του, ώστε να μην γίνει αντιληπτός από τους δυο συνωμότες.

Φουντωτές ουρές και πράσινα κόκερ.. ακούς εκεί, φίλε μου.. Βρε ας είναι η καλά αυτή η φλύαρη βρωμούσα που του τα σφύριξε όλα, κι έτσι δεν έμεινε πίσω από τις εξελίξεις. Δηλαδή αυτοί οι «κύριοι» ήταν ικανοί να καλέσουν και τη γάτα στις συνελεύσεις, κι εκείνος θα είχε πλήρη μεσάνυχτα. Δεν τον ήξεραν καλά, όμως.. Θα έμπαινε στη συμμορία ήθελαν δεν ήθελαν. Μα τα χίλια κόκκινα κόκερ θα καθάριζε την μπουγάδα. Να μην την έλεγαν Νάιρα αν δεν τα κατάφερνε..

Πρώτος βγήκε από την κρυψώνα ο Γκαστόν. Ανάλαφρος και περήφανος σαν γνήσιος λόρδος. Έσερνε τις αρωματισμένες σακούλες για τη βρώμικη δουλειά (τις ήξερε, είχε κι εκείνη από τη woofland) και τα «Τετράποδα Νέα». Ανόητο κανίς. Μπέρδεψε το μίτινγκ με την τουαλέτα.. Και μετά ήθελε να γίνει πράκτορας και αρχηγός συμμορίας. Σκυλοέλεος. Την έπιασε ένα υστερικό γέλιο. Για την ακρίβεια κυλιόταν κάτω. Δυο μαυροπούλια έφυγαν έξαλλα από το κλαδί τους. Μάλιστα, κοίταξαν περιφρονητικά το χαζοχαρούμενο κόκερ. Εννοείται ότι το καπέλο και τα γυαλιά της μεταμφίεσης έγιναν καπνός. (μάλλον τώρα μπορείτε να καταλάβετε γιατί κανείς δε σκέφτηκε να συμπεριλάβει το κόκερ στα μέλη της συμμορίας).

Ωστόσο, τον Πικάσο δεν τον πήρε χαμπάρι. Εκείνος, μάλιστα. Ήταν γεννημένος αρχηγός. Βγήκε από την κρυψώνα σαν σκιά. Πέρασε πίσω από τους κάδους, μετά έγινε ένα με τη ρόδα ενός παρκαρισμένου αυτοκινήτου, σύρθηκε μέχρι την κολώνα της ΔΕΗ και από κει και πέρα έβαλε κλαδιά στο κεφάλι του και χάθηκε μέσα στο φράχτη. Έφτασε στο σπίτι του χωρίς να κινήσει καμία υποψία. Το κανίς μόνο ντουντούκα που δεν έβγαλε. Μπήκε στο σπίτι και φόρεσε το βρακί πάνω από το φορμάκι. Έκανε ότι πηδάει πάνω από τον καναπέ. Φόρεσε τα γυαλιά της αδερφής του και κάθισε στο γραφείο για να δει πώς είναι η ζωή του Κλαρκ Κεντ. Με λίγα λόγια, ξεπέρασε ακόμα και το κόκερ. Η βρωμούσα παρατηρούσε κάθε του κίνηση. Είχε χάσει πάσα ιδέα γι’ αυτόν το σαλτιμπάγκο. Τουλάχιστον το κόκερ έλεγε και κανένα κουτσομπολιό. Τούτος εδώ δεν παρουσίαζε κανένα ενδιαφέρον. Τώρα, μάλιστα που κουρεύτηκε δεν είχε και τρίχωμα να ξαπλώσει πάνω του να βολευτεί. Κανίς και πράσινες γάτες. Βρωμουσοέλεος.

Μπορεί να έχασε όλη της την μέρα, όμως την πληροφορία της την πήρε. Γύρω στο βραδάκι και όταν το κανίς είχε εξαντλήσει κάθε πιθανή μεταμφίεση, έφτασε ένα κωδικοποιημένο μήνυμα από τον Πικάσο, τυλιγμένο σε ένα πλατανόφυλλο (ήταν η εποχή που έπεφταν και υπήρχαν μπόλικα από δαύτα, άρα κανείς δε θα πονηρευόταν).

Ραντεβού αύριο. Στοπ στο γνωστό σημείο. Στοπ. Έχω καλέσει και τους ενδιαφερόμενους. Στοπ. Κρύβε λόγια από το κόκερ. Στοπ.

Μια κάμπια στην άκρη του φύλλου μασουλούσε ανόρεχτα το μισοξεραμένο φύλλο. Έκλεισε το μάτι στο κανίς και πήγε προς το φίκο του διαδρόμου. Αντί να την κυνηγήσει, πήγε στην ντουλάπα να διαλέξει λουράκι για την επόμενη μέρα.

Η βρωμούσα έτριψε τα χέρια της ικανοποιημένη. Σας τσάκωσα, πουλάκια μου. Η Νάιρα θα πληρώσει χρυσάφι τέτοια πληροφορία. Έσπευσε για το τσαρδί του κόκερ. Πριν φύγει, σκέφτηκε να κάνει μια πλάκα.

Μιμήθηκε τη φωνή του Πικάσο

Έι.. ει εσύ το κανίς.. (φυσικά μόλις που ακουγόταν)

Γουφ??

Μου κάνεις μια χάρη;

… (κάτι δεν πάει καλά εδώ)

Βγάζεις τα λουράκια από το λαιμό σου; Μοιάζεις με λατέρνα

Γουφ….

Ειρήνη Ι. Ζαννάκη