Τα φιλιά που ανταλλάσσουν πολλοί ιδιοκτήτες με το σκύλο τους, για πολλούς είναι μια αποκρουστική εικόνα, που παραπέμπει σε κίνδυνο μετάδοσης μικροβίων και για άλλους μια αυτονόητη πράξη καθημερινότητας, κατά την συμβίωση με τα χαριτωμένα τετράποδα.
Ποια είναι όμως η αλήθεια;
Όπως πάντα η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
Είναι ήδη βεβαιωμένο ότι τα παιδιά που ζουν με σκυλιά έχουν ενισχυμένο ανοσοποιητικό σύστημα και μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης ασθενειών όπως το άσθμα και διάφορες αλλεργίες. Επίσης έχει βρεθεί πως το σάλιο του σκύλου περιέχει παράγοντες, που άλλοι επιταχύνουν την επούλωση τραυμάτων και άλλοι τα προστατεύουν από την ανάπτυξη παθογόνων βακτηρίων.
Κάποιοι βέβαια το έχουν προχωρήσει περαιτέρω και πιστεύουν πως τα φιλιά με τους σκύλους μπορούν να έχουν προβιοτική δράση για τον άνθρωπο. Ο λόγος για το πανεπιστήμιο της Αριζόνα, όπου μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Charles Raison, πιστεύει και κάνει έρευνα πάνω σε αυτό, πως η επαφή του ανθρώπου με το σκύλο μπορεί να ευνοήσει την ωφέλιμη μικροβιακή χλωρίδα του εντέρου του ανθρώπου. Τα «καλά» αυτά μικρόβια μεταφέρονται από το σκύλο στον άνθρωπο και συμβάλλουν στην υγεία του εντέρου, τη καλή πέψη και απορρόφηση και γενικότερα βοηθούν το ανοσοποιητικό σύστημα.
Αναμένοντας με ενδιαφέρον τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής, ας μιλήσουμε όμως και για την άλλη όψη του νομίσματος.
Η στοματική κοιλότητα και το σάλιο του σκύλου δεν είναι στείρα και μπορεί να περιέχουν επικίνδυνα για τον άνθρωπο μικρόβια και παράσιτα, ανεξάρτητα εάν ο σκύλος νοσεί από αυτά. Είναι εξάλλου γνωστή η συνήθεια των σκύλων να γλείφουν τα γεννητικά τους όργανα και αυτή είναι η πιο κοινή οδός μόλυνσης (κόπρανα-στόμα).
Pastuerella, Salmonella, E.coli, Clostridia, Campylobacter και Giardia, Cryptosporidium είναι κάποια παραδείγματα παθογόνων βακτηριδίων και παρασίτων αντίστοιχα, που μπορεί να μεταφερθούν με το γλείψιμο του σκύλου.
Τι κάνουμε λοιπόν; αφήνουμε το σκύλο να μας γλείφει ναι ή όχι;
Η απάντηση θα μπορούσε να είναι ναι, για άτομα εκτός από αυτά που ανήκουν στις ευαίσθητες ομάδες (πολύ μικρά παιδιά, ηλικιωμένοι, ασθενείς σε ανοσοκαταστολή) και για το δικό μας σκύλο εννοείται, αλλά πάλι με τις παρακάτω προϋποθέσεις:
• να είναι αποπαρασιτωμένος τόσο για ενδοπαράσιτα όσο και για εξωπαράσιτα
• να μην εμφανίζει τάσεις κοπροφαγίας
• να μην τρώει από κάτω στη βόλτα
• να μην διατρέφεται με ωμό σιτηρέσιο
• να φροντίζουμε τη στοματική του υγιεινή
Τέλος ότι μας προβληματίζει σε σχέση με την ασφάλεια τη δική μας ή των δικών μας συμβουλευόμαστε πάντα το γιατρό μας και τον κτηνίατρο του ζώου μας, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι να θέσουν τα όρια ασφάλειας για τη κάθε περίπτωση ξεχωριστά .
Χατζή Μάρθα
Κτηνίατρος Ζώων Συντροφιάς
