Η μεγάλη απόδραση μέρος 3ο.
Στην προσπάθειά της να σωθεί η γάτα έκανε λάθη στρατηγικής που την έφεραν ένα βήμα πιο κοντά στον Γκαστόν. Αλλά το κανισάκι δεν πρόλαβε να χαρεί. Η κυρία πήδηξε και γαντζώθηκε από ένα κλαδί. Σκαρφάλωσε στο δέντρο και έμεινε κρυμμένη πίσω από τις πυκνές φυλλωσιές.

Έβλεπε τον Γκαστόν να την αναζητά, όμως δεν τόλμησε να κοροϊδέψει. Η αλήθεια είναι ότι τα είχε χρειαστεί πριν στο κυνηγητό. Αυτός ο μικρός δεν αστειευόταν. Νοερά του έβγαλε το καπέλο. Το κανίς ήταν υπολογίσιμος αντίπαλος.
Ο Γκαστόν έριξε μια τελευταία ματιά προς το δέντρο και γρύλισε απειλητικά. Την είχε κατατροπώσει την κυράτσα. Ακούς εκεί να τολμήσει να του βγάλει γλώσσα στην έδρα του. Αμ δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα χρυσή μου. Όποιος ανακατεύεται με τα κόκκαλα τον τρώει ο σκύλος. Όχι παίζουμε.Τη στιγμή εκείνη συνειδητοποίησε πού βρισκόταν. Έξω από το σπίτι… Και μάλιστα είχε απομακρυνθεί αρκετά. Ελεύθερος λοιπόν… Για πρώτη φορά στη μικρή του ζωούλα ήταν μόνος σε ένα τόσο μεγάλο και ανοιχτό χώρο. Αυτός ήταν ο κόσμος των ανθρώπων, ο πραγματικός κόσμος.. Τώρα μπορούσε να κάνει το κέφι του, να ζήσει τη ζωή του.. θα καιγόταν το πελεκούδι βρε αδερφέ.
Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να μυρίσει όλα τα δέντρα σε ακτίνα βολής και να αφήσει το χαρακτηριστικό του σημάδι. Έπρεπε να δώσει το στίγμα του σε όλους τους μαγκίτες που του έκαναν τον καμπόσο όταν περνούσαν μπροστά από το σπίτι. Η περιοχή ήταν πλέον δική του. Ικανοποιημένος από τον εαυτό του θέλησε να κάνει μια ζαβολιά. Άρχισε να σκάβει με δύναμη το χώμα. Μεγάλο μεράκι το είχε αυτό. Καμιά φορά το έκανε στο σπίτι, πάνω στο χαλί ή στον καναπέ, όμως κάθε φορά εισέπραττε τη γνωστή απειλή της μεγάλης εφημερίδας. Κι αυτή η αδερφή του.. έλεος. Ο παππούς αγόραζε μια μικρή εφημερίδα που δεν ήταν τόσο τρομακτική. Της Ειρήνης η εφημερίδα γιατί ήταν τόσο μα τόσο τεράστια; Μάλλον ήταν φτιαγμένη για να τρομάζει αθώα κανισάκια όπως κι εκείνος. Σημείωσε στο μυαλό του να θυμηθεί να κάνει ένα χουνέρι στην αδερφή του. Μάλλον θα έκρυβε το καινούριο της μαγιό. Χα! Αυτά παθαίνουν όσοι διαβάζουν μεγάλες εφημερίδες.
Επόμενη στάση μυρμηγκοφωλιά. Ο Γκαστόν πλησίασε στη μυρμηγκοφωλιά και παρατήρησε τα μυρμηγκάκια που άρχισαν να τρέχουν σαν τρελά. Ήταν γλυκούτσικα φιλαράκια. Με το πόδι του χάλασε τη φωλίτσα τους νομίζοντας ότι έπαιζε μαζί τους. Και έφυγε ανενόχλητος. Αν ήξερε πόση αναστάτωση είχε προκαλέσει δε θα ήταν τόσο ανάλαφρος. Η ζέστη και οι περιπέτειες τον δίψασαν. Πήγε αποφασιστικά προς την πηγή για λίγο νεράκι. Φαινόταν λαχταριστό. Όμως, λίγο πριν την πηγή ένιωσε να γλιστρά. Το ποδαράκι του είχε πατήσει σε λάσπη. Μπροστά του υπήρχε ένας μικρός λασπότοπος. Το κανισάκι ήταν πολύ λεπτεπίλεπτο και συνηθισμένο στην καθαριότητα. Πάντα στη βόλτα απέφευγαν τη λάσπη και όταν συναντούσαν βρεγμένο χώμα τον έπαιρναν αγκαλιά. Αυτή η αίσθηση, όμως, κάθε άλλο παρά τον δυσαρεστούσε. Η λάσπη ήταν απαλή.. χωρίς δεύτερη σκέψη πήδηξε μέσα στη λάσπη και άρχισε να κυλιέται. Τι κέφι ήταν αυτό!! Μα τις χίλιες φοβισμένες γάτες η ζωή είναι ωραία!!

Μέινετε συντονισμένοι! Την επομενη Παρασκευή η συνέχεια!
Ειρήνη Ι. Ζαννάκη

Διαβάστε εδώ την ιστορία του Γκαστόν από την αρχή