Μόλις τελείωσαν οι ανακοινώσεις όλοι σηκώθηκαν από το πρωινό και ξεκίνησαν να κάνουν δουλειές στο σπίτι. Είχαν μετακομίσει πρόσφατα και στο καινούριο σπίτι υπήρχαν πολλά ακόμα που έπρεπε να γίνουν. Σήμερα σειρά είχε η κουζίνα και τα έπιπλα στα δωμάτια των παιδιών (εδώ που τα λέμε δεν ήταν και πολύ παιδιά.. αλλά τι να κάνουμε;). Έτσι, οι δυο γυναίκες έμειναν επάνω και έβγαζαν από τις κούτες ποτήρια και πιατικά, τα έβαζαν στο πλυντήριο και τα τακτοποιούσαν στα ντουλάπια και οι άντρες συναρμολογούσαν στον κάτω όροφο κρεβάτια και γραφεία.

Ο Γκαστόν κάθισε σε μια γωνία και παρατηρούσε τις κινήσεις τους. Επιτέλους η αδερφή του ήταν απασχολημένη και τον είχε αφήσει στην ησυχία του! Εντάξει, δεν ήταν άσχημα τα χάδια και τα φιλιά, αλλά από χθες δεν τον άφησε λεπτό! Γιατί δεν έκανε έτσι και με τον άλλο της αδερφό; Άλλωστε (και αυτό καλό θα ήταν να μείνει αυστηρά μεταξύ μας) αν και τους αγαπούσε όλους, ο Γκαστόν είχε ιδιαίτερη αδυναμία στον μπαμπά του. Αυτός τον πήρε από το pet shop και αυτός τον τάιζε. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά! Θα ήθελε να είναι συνέχεια κολλημένος πάνω του!

Και όπως ήταν απορροφημένος στη σκέψη του μπαμπά του, μια γαργαλιστική μυρωδιά έφτασε στα ρουθούνια του. Σήκωσε το μουσούδι του και ακολούθησε τη μυρωδιά. Τα κορίτσια είχαν ανοίξει ένα κουτί μπισκότα και τσιμπολογούσαν. Ο Γκαστόν δεν μπόρεσε να αντισταθεί. Μια τόσο τέλεια μυρωδιά πρέπει να ήταν λιχουδιά από τις λίγες! Πλησίασε και στάθηκε στα πόδια τους περιμένοντας να τον προσέξουν. Καμία τύχη. Θαρρείς και είχαν ξεχάσει ότι υπήρχε! Έβγαλε ένα παραπονεμένο γάβγισμα. Η Ειρήνη κοίταξε γύρω της αλλά δεν τον είδε. Μα ήταν τόσο μικρούλης! Έκανε ένα βήμα μπροστά και τότε έγινε το κακό! Τον πάτησε!! Τον πάτησε με το ξύλινο τσόκαρό της! Ο Γκαστόν ένιωσε έναν απίστευτο πόνο στο ποδαράκι του. Έβγαλε μια κραυγή και άρχισε να κλαίει. Οι δυο γυναίκες πανικόβλητες έσκυψαν από πάνω του. Η Ειρήνη ζεματίστηκε και την πήραν τα κλάματα. «Μικρούλη μου… σου ζητώ συγγνώμη.. δεν το ήθελα.. συγχώρεσέ με.. του έλεγε και τον φιλούσε στο κεφάλι».
Η μαμά την κοίταξε αυστηρά και τον πήρε αγκαλιά. «Ελπίζω να μην του έσπασες κανένα πόδι» είπε και του έπιασε μαλακά το πατουσάκι. Ο Γκαστόν έβγαλε μια μικρή κραυγούλα. Ο μπαμπάς ανέβηκε τρέχοντας. Όταν του είπαν τι έγινε άρχισε να φωνάζει. «Σας είπα να προσέχετε κι εσείς με κοροϊδεύατε!! Ορίστε τώρα! Τον τσαλαπατήσατε τον καημένο!» είπε, και η Ειρήνη ξαναέβαλε τα κλάματα και ζήτησε συγγνώμη. Τον έβαλε πάνω στο τραπέζι και του εξέτασε το ποδαράκι. Δε φάνηκε να είναι σπασμένο. «Ευτυχώς δεν έπαθες κάτι σοβαρό. Σταμάτα να κλαις. Το ίδιο κι εσύ» είπε στην Ειρήνη. Έκοψε το τελευταίο μπισκότο στη μέση και τους έδωσε από μισό. Ο Γκαστόν ξέχασε τον πόνο του και έδωσε ένα φιλάκι στην αδερφή του. Τέλος καλό όλα καλά!

Μείνετε συντονισμένοι… την επόμενη Παρασκευή η συνέχεια της ιστορίας του Γκαστόν!

Ειρήνη Ι. Ζαννάκη

Διαβάστε εδώ την ιστορία του Γκαστόν από την αρχή