Σκύλος και διακοπές…
Μπορεί ο φονικός καύσωνας να τελείωσε.. όμως το καλοκαίρι συνεχιζόταν. Το ίδιο και η ζέστη. Ένα πρωί η οικογένεια μαζεύτηκε σύσσωμη. Κάθισαν στο τραπέζι της πίσω αυλής και έτρωγαν υποβρύχιο. Ο Γκαστόν ανυπομονούσε να τελειώσουν για να γλύψει όλα τα κουτάλια. Μα τα χίλια ξεροψημένα παϊδάκια το υποβρύχιο ήταν μια πανδαισία γεύσης..
Ωστόσο, το αυτί του ήταν τεντωμένο στην κουβέντα των υπόλοιπων. Κάτι ετοίμαζαν το δίχως άλλο, αφού επικρατούσε αναστάτωση. Συζητούσαν κάτι για διακοπές και ένα ξενοδοχείο που δέχεται σκύλους. Άλλο πάλι και τούτο… διακοπές..
Η Ειρήνη τον πήρε αγκαλιά και τον ζούπηξε. Μικρέ μου φίλε, μπορεί να είσαι σκύλος, όμως κι εσένα σου αξίζει κομματάκι καλοπέραση.. Αύριο φεύγουμε διακοπές! Θα πάμε στη θάλασσα! Ο Γιώργος δυσανασχέτησε.. δε φτάνει που ήταν υποχρεωμένος να περάσει τις διακοπές του με τους άλλους, τώρα έπρεπε να σέρνουν μαζί τους αυτόν τον τριχωτό μπελά.. Θα ξεσήκωνε τον τόπο με τα γαβγίσματα και τις φασαρίες του. Άραγε οι σκύλοι έμπαιναν στη θάλασσα; Έκαναν μπάνιο;
Ο Γκαστόν του έριξε μια δολοφονική ματιά. Στην πρώτη ευκαιρία θα του δάγκωνε τη σαγιονάρα. Ακούς εκεί μπελάς.. Και τι ήταν αυτό το μπάνιο; Σαν αυτό που τον τραβούσαν κάθε Σάββατο και τον γέμιζαν σαπουνάδες και αρώματα; Να λείπει το βύσσινο χρυσέ μου. Η αδερφή του τον ζούπηξε ξανά. Φιλαράκι μου!!!! Άραγε ξέρεις κολύμπι;; Θα σου μάθω εγώ να κολυμπάς. Θα σου πάρω και μαγιουδάκι!!
Το κανίς έβγαλε ένα γρύλισμα και πάλεψε για να ξεφύγει. Η μαμά τον απελευθέρωσε και το έδωσε μια μικρή λιχουδιά. Μην είστε ανόητοι. Φυσικά και οι σκύλοι ξέρουν κολύμπι και φυσικά δεν φορούν μαγιό. Εκεί που θα πάμε θέλω να προσέχετε τον σκύλο γιατί το ξενοδοχείο δέχεται σκύλους και θα υπάρχουν και άλλα σκυλιά και ίσως γάτες και δε θέλω να ενοχλούμε. Ευτυχώς που το κανίς ήταν απασχολημένο με το κουτάλι του μπαμπά και δεν άκουσε την πιο μισητή λέξη του κόσμου. 
Την επόμενη μέρα ξεκίνησαν με νεύρα. Είχαν αργήσει και η ζέστη φούντωνε. Οι γυναίκες είχαν πάρει ένα κάρο πράγματα και ο μπαμπάς έβραζε. Ο Γκαστόν, πρώτη μούρη στο καβούρι κάθισε στα πόδια της αδερφής του. Τη μέρα εκείνη έκανε αφόρητη ζέστη και το μεσημέρι θα γινόταν έκλειψη ηλίου (ίσως γι’ αυτό και τα νεύρα). Ο Γιώργος τελικά δε θα ερχόταν μαζί τους αλλά θα έμενε με τα φιλαράκια του και το κανίς ένιωθε ανακούφιση που γλίτωσαν από τον ένα χαραμοφάη. Η άλλη, δυστυχώς, δε θα ξεκολλούσε ούτε με γερανό. Πάλι θα μοιραζόταν τους γονείς του. Τελοσπάντων, ας ήταν και κάπου χρήσιμος ο κηφήνας.. Κάθισε στα πόδια της και το ταξίδι ξεκίνησε.
Το κανίς ξεφάντωσε μέσα στο αυτοκίνητο. Κόλλησε το πρόσωπό του στο τζάμι και γρύλισε. Αναγκάστηκαν να του κατεβάσουν το παράθυρο. Έβγαλε το κεφάλι του έξω από το παράθυρο και ο αέρας ανέμιζε τσουλούφια και αυτιά. Μα τα χίλια γλαροπούλια αυτή η αίσθηση ήταν μαγική. Όμως, σκύλος σε αυτοκίνητο και ήρεμο ταξίδι δε συμβαδίζουν. Όταν ο Γκαστόν δεν είχε το κεφάλι του έξω τριγύριζε μέσα στο αυτοκίνητο και ενοχλούσε τον μπαμπά που οδηγούσε. Επειδή ήταν έτοιμος να εκραγεί η Ειρήνη αναγκάστηκε να τον κρατήσει στα πόδια της. Το αυτοκίνητο έτρεχε και το κανίς ένιωθε ανασφάλεια. Έτσι, γραπώθηκε με τα νύχια του πάνω στα πόδια της αδερφής του. Τι πόνος..
Όταν τελικά έφτασαν στη Χαλκιδική η Ειρήνη ήταν μπαρούτι. Τον άφησε κάτω έξαλλη, ένα μάτσο χάλια, ιδρωμένη από το τρίχωμα του φίλου της, αναμαλλιασμένη από το ανοιχτό παράθυρο και με τα πόδια της γεμάτα γρατσουνιές και νυχιές. Έμοιαζε σαν να είχε παλέψει με γάτες. Ο Γκαστόν, πάλι, ήταν ανανεωμένος και ορεξάτος. Πήγε σε ένα παρτέρι με γκαζόν και άφησε το σημάδι του σε όλα τα θαμνάκια που υπήρχαν. Μύριζε τον τόπο σαν τρελός. Το μέρος είχε απίστευτο ενδιαφέρον.
Ξαφνικά, το μάτι του έπιασε μια ύπουλη κίνηση, μια μαύρη σκιά. Γύρισε απότομα και άρχισε να γαβγίζει σα δαιμονισμένος. Μόλις που πρόλαβε να τον κρατήσει η Ειρήνη. Μια μαύρη γάτα πέρασε σαν σίφουνας και σκαρφάλωσε στο δέντρο. Ο κύριος Γιώργος, ο ξενοδόχος ήρθε να τους καλωσορίσει. Χάιδεψε τον Γκαστόν και του έδωσε ένα μπολ με νεράκι. Βλέπω, μικρέ μου γνώρισες το παιδάκι μου, και τον έπιασαν τα γέλια. Έτσι, έγινε η πρώτη γνωριμία των διακοπών. Το πρώτο πλάσμα που είδε ο Γκαστόν στη Χαλκιδική ήταν ο Τζώνυ, η γάτα του ιδιοκτήτη..
Και κάπως έτσι άρχισαν οι διακοπές…
Ειρήνη Ι. Ζαννάκη
